Yazık !

Merhaba;

Birkaç gündür okuduğum gazeteler, dinlediğim haberler, izlediğim olaylar, konuştuğum insanlar… Hepsinde bir ümitsizlik ve neler oluyor, şimdi ne olacak acaba ? telaşı.

Zaten bunun olacağı belliydi. Belli idi de ben inanmamakta direnmiştim. Memleketim insanına, memleketim ordusuna, ve meclisine, hakimine, adli tıbbına olan inancımı kaybetmek istememiştim.

Her şeyde Atatürk’ü, Vatan, Millet edebiyatını ortaya koymayı sevmiyorum. Çünkü hala bu kavramları millete anlatamadık ise bundan sonra biraz zor anlatırız. Anlamayana da anlamak istemeyene!

Sizlerle uzun zaman önce okuduğum ve yine defterime not ettiğim küçükcük bir anlatıyı paylaşmak istiyorum.

Zaman, engizisyon zamanı. Galileo Galilei “ dünya yuvarlaktır ve kendi etrafında da döner “ gibi astronomi ve başka fizik açıklamaları için mahkemeye çıkarılmış.Ya bu söylediklerini yalanlarsın ya da öleceksin denmiş.Evinde en gözde asistanı üzüntü ve heyecan içinde ustasının sözlerinden dönmeyeceğinden emin ölüm haberini beklemekte. Birden büyük kilisenin çanları çalmaya başlar. Asistan yıkılır ölüm haberinin verildiğini düşünerek. Birden kapı açılır ve karşında Galileo!

Çok şaşırır ve üzülerek hocasına ”Yazık ! Kahramanı olmayan bu millete” der.

Cevap anında gelir.” Asıl kahramana ihtiyaç duyan millete yazık, !!”

İşte dostlar; sınırları uzak diyarlara uzanan bir imparatorluk iken bir kahramana ihtiyacımız olmuştu. O kahraman bizleri, bir daha ihtiyaç hissettirmeyecekbir millet haline getirmişti. Oysa anlaşılıyor ki bize yine bir kahraman gerek.Öylesini dünya bulamamış, biz bir daha nereden bulacağız. Mezarından da çıkaramayacağımıza göre, bari söylemlerinden, yyaptıklarından ders alalım diyorum. Adını ağzımıza sakız etmek, çiğnemeyeni de yermek yerine Ziya Paşanın söylediği gibi ”iştir kişinin aynası lafa bakılmaz “diyerek, kalanlara sahip çıkalım. Yeniden , kahramana ihtiyacı olmayan bir millet olalım.

Sevgiyle kalın