Yazık bu ülkeye buncası reva mı?

Ta başından, birleştirici paydalardan, ne kadar da uzak düştüğümüzün altını, kalın bir çizgiyle çizmek isterim.

Asıl hedefi, her anlamda çağdaş uygarlık düzeyinin üstü olan bir ülke ve insanının, bunca geri gitme hevesinde, diretmesini, bir türlü, anlamak mümkün değildir.

İnsanımızı da suçluyorum çünkü, Cumhuriyetimiz ve Demokrasi yaşanan herşeye hükmetme yetkisini, yine onların oylarıyla belirlemektedir…

Gelişmiş medeniyet ve o medeniyetin mensubu insanlar, her anlamda, daima geleceği ve illerlemeyi kendine baz alıken, bizim insanımız da, şu güzelim ülkede, habire, biribirinin farklılıklarını irdeleyip, ayrılıklar ve ayrışmalarla, tarihi çatışmalara yürümeyi yeğlemektedir.

Halbuki, gün be gün küreseleşmeye devam eden dünyanın, gelişmiş birçok ülkesinde, deyim yerindeyse, yetmiş üç buçuk millet, bir arada yaşam anlayışı oluşturmuş ve halen de oluşturmaya, devam etmektedir.

Mustafa Kemal gibi, her anlamda dirayetli liderlerin, çıkıp yönettiği bir ülkede, şimdiki yönetenlerin basiretsizliği, oldukça düşündürücüdür.

Nice sanatçı’nın, yazar’ın ve her anlamda büyük ustaların, yetişip dünyaya boy saldığı bir coğrafyada, hala insanlarımızın, bu kadar içine kapalı ve gelişimden uzak duruşunuda, anlamak imkansız gibidir.

Daha da vehimi, hani doğanın ta ilk ilkelik yıllarından bu güne dek, insanlığın kullandığı, taklit etme vasfından bile, hakkıyla faydalanamamışız. Zira, faydalanıyor olabilseydik, bu gün sırf o güdüyle yapacağımız davranışlarla bile, şimdiye dek ülkemizi, AB’ye üye yapmamız, kaçınılmaz olurdu…

İşte tüm bu nedenler ve daha saymadığımız aynı tarzda nedenlerden ötürü, ülkemiz insanı paramparça, gençliğimiz gelecekten umutsuz ve ülkemizin işçisi, emekçisi de, hala onurlu bir yaşam özlemi kaygısına gebedir…

Ne diyelim, hadi hayırlısı…

10/05/2010 - 21:02

Sanatçı – Arş. Yazar, Sinan Adıgüzel