Yazıklar olsun bize!

Yer bulunamamış yedi hastanede minicik bir bedene!...

Minicik bir beden, kaç kilodur ki henüz daha, hepi topu iki buçuk yaşında…Komaya girmiş minik Batuhan, haylaz bir çocuk, belli, haylaz çocuklar zekidirler, o zekası yetmemiş işte ülke gerçeğini anlamaya!

Balkondan sarkmış Batuhan, dengesini kaybedip düşmüş üçüncü kat balkonundan!

Nereden bilsin Batuhancık balkondan düşüldüğünde ölündüğünü, hastaneye gidilir tamir edilir zannetmiştir kendisini! O yaşlarda oğlum da söylüyordu aynı şeyleri! Bilme nedenim oğlumun çocukluğundandır!

Batuhancık balkondan düşerek ölmemiş, ancak hastane koşulları ölmesi için bütün prosedürleri izlemiş! Azrail peşinde Batuhancık! El birlik olmuş Azrail Amca, yedi hastane ile anlaşmış, yer bulamamışlar minicik bedenine!

Annen kim bilir ne dualar etmiştir, baban da öyle, “Sanırım sormadılar Rablerine, Batuhan’ımızı nereye götürsek diye?

Oysa sorsalardı, yavrum, Amerika’ya özel uçak kaldırılırdı, hani sen eğer başka kişilerin çocuğu, torunu olsaydın!

Minicik bedenine yer bulamayan hastane yönetimi var ya, el pençe divan durulardı önünde!

Batuhan! N’olur dayan!

Her şeye rağmen!

Dayan, gözüm!

Dualarımız seninle!...

Daha kaç gün önce konuşmuştuk, bir devletin sorumluluklarını, çok değil, iki temel unsur vardı: Biri sağlık, biri eğitim! Göreceli olamazdı hiç biri!

Bir vatana vatandaşlık yapılıyorsa, vergiler ödeniyorsa, askerlik yapılıyorsa, o devletin sunacağı asgarileridir, bir sağlık, bir eğitim!

Vergi konusuna gelince, çalışıp da vergisini ödememek başka, çalışsa da kazanamamak başka, çalışacak iş bulamamak başka!

Batuhan, biliyor musun, her ne olursa olsun, oğlum, sağlıktan ötesi yok!

Şu an sen yaşıyor musun, inan güzel çocuğum, onu bile bilemiyorum, yaşıyor ve beynin açıksa, demek istediğimden daha fazlasını biliyorsundur…

Sağlığımız bile parayla, korkma, annen, baban neyi var neyi yoksa harcarlar, ellerinde yoksa seni yaşatmak adına ödünç alırlar…

Bedenini sığdıracak bir yer bulunsa Batuhan!

Canlarını verir anne-baban, dedelerin, ninelerin, ama sen, maalesef, hükümetin torunu değilsin!

Recep Amca’na bir şey olsa, mesela şu anda, ufacık bir gaz problemi, o koca bedene ne yerler bulunur, sana bulunamaz ama Batuhan!

Dayan kuzum!

Umarım alacağımız haberler sevindirici olur, umarım hastaneden sağlıklı, mutlu çıkarsın, umarım sana yer gösterecek bir hastane vardır şu anda!

Çıkarken ödeyeceğiniz para anne-babana zul gelmeyecektir, canın onlar için önemlidir, yıllarca belki aldıkları borçları ödeyeceklerdir; yine de üzülme sen!

Bebeğim, dayan!

Recep Amca’ndan kimse para istemeyecektir, o başka konu, sen şimdi düşünme bunu!

Biz düşünelim ama!

Hükümetin çocuğu, torunu olsaydın, ne uçaklar, ne helikopterler gelecekti yanına, biz sade vatandaşların duaları ancak yetişebiliyor imdadına, Batuhan, lütfen dayan!

Her bir çocuğu, torunu olanların dualarıyla…

Hükümetin çocuğu, torunu değilsen de, sevgimiz ve dualarımız seninle!

Batuhan, ne olur pes etme!...

Gülgün Karaoğlu

Nisan,12/09