Yazıklar olsun

Üst sınıftaki ağır abilerin bir operasyon hazırlığında olduklarını öğrendiğimde; mesleki bilgilerimi teoriden , pratiğe devşirme çabalarında kulaç atmakla meşguldüm.Bahse konu bu eylemin çok gizli ve sayılı kişiler tarafından bilinmesi gerektiğini, arkadaşımın şöyle bir etrafına bakınıp bana deklaresi ile anladığımı şimdi, buradan ikrar! ediyorum.

Yüzme derslerinin öğleden sonraki bireysel çalışmasını yarıda bırakmak zorunda kaldığım için canım sıkılmıştı. “Yazıklar olsun” diye mırıldanabildim.

Yalınayakla çadıra yöneldiğimde, güneş, denizin ufuk çizgisinde kızıl rengini alarak batmak üzere idi. Arkadaşlar çoktan bir çadıra toplanmış vaziyette; her kafadan türlü yorumlar ve değerlendirmeler yapılıyor, ardından sonuçlar çıkartılmaya çalışılıyordu.

Herkesin fazlaca büyüttüğü konunun muhatabı; besteleri, yorumları ve çevirdiği filmleri ile o yıllarda büyük bir çıkış ve sükse yapan Orhan Gencebay’ dı.Onun kaderci çizgisine takmışlar meğer abilerimiz. Daha bir asi, daha bir materyal besteler talep edilecekmiş ondan. Gergin dakikaların yaşandığı o ortamda; Gencebay arkadaşlara hümanist bir kişiliğe ve görüşe sahip olduğunu detayları ile anlatarak arkadaşlara güzel bir yaşam dersi vermiş.

“Vay artist vay”!! nidaları ile gidilen operasyondan, “vay be” !! ünlemleri ile dönmüşlerdi abilerimiz.

Orhan Gencebay için o yıllarda yapılanlar, kişisel ve küçük grup operasyonları ile sınırlı kalmadı elbette. Kurumsal muhalefet, yasakçı yönetimler olarak da boş durulmadı.

Türkiye Radyo Televizyon Kurumu onun bestelerini, yorumlarını ve görüntüsünü ekranlarına yasakladı.Enteller onun bestelerinin çalıntı/alıntı olduğundan tutun da, arap müziği hayranı, saz çalmasını bilmeyen adam nasıl beste yapar gibi bir yığın eleştiriyle üzerine gittiler.

Onu müzik dünyasının günah keçisi ilan edip; aynı Nişantaşı’ nda cafe lerini yudumlayarak felsefi fikirlerini karşılıklı akort etmekle meşgul oldular.

Bazı aydınlar ve taraftarları, halkın sanatçısını halktan koparmaya, onu yok saymaya, üzerinde çeşitli komplo teorileri üretmeye devam ettiler.Medya ise her zaman olduğu gibi tüm abartı ve saldırı dinamiği ile sanatçının savunmasız kalesine yeni gedikler açmakta, yaralarına neşter vurmakta gecikmedi. Halkın müziği halkına yabancı kılınmaya, sanatçı Orhan Gencebay yok edilmeye çalışıldı.

Pop Star Alaturkada jüri üyeliğinde onu her gördüğümde, enstitüdeki öğrencilik yıllarımdaki o operasyon!! aklıma düşer.

Ardından, onun yasaklı olduğu yılları, yasağından mutluluk duyan entel dünyayı, halk adı geçtiğinde mangalda kül bırakmayan sözüm ona aydınları ve müziğin sadece Klasik Batı Müziği olarak algılayan müziğini severleri hatırlarım.

Şimdi izliyorum; Orhan Baba tam bir ayaklı kütüphane. Yaptığı binlerce beste, müzik bilgisi, görgüsü, duruşu ve konuşmaları ile kendi kişisel kültür devrimini gerçekleştirmiş olarak çok düzgün bir insan olarak karşımızda duruyor.

Sağ elini yüreğinin üstüne alırken yaydığı sevgiyi hissetmemek mümkün değil.
Onu ve şarkılarını sevenler büyük kederlerinde;
Sevgilisini, işini, aşını, eşini kaybettiğinde;
Harmanı, hasadı toplayamadığında,
Oğlunu vatana şehit verdiğinde,
Gözleri sadece gözyaşı ürettiğinde,
Şarkılarından biri daha söylenir farklı şehirlerde, kasaba ve köylerde..
Benzeşir sesler ve hiçbir zaman birbirlerini görmeden, ama hep bir ağızdan, kederle söylenir…

Yazıklar olsun, yazıklar olsun
Kaderin böylesine, yazıklar olsun
Herşey karanlık, nerde insanlık
Kula kulluk edene yazıklar olsun.
Ben ne yaptım, kader sana

Mahkum etti, beni bana
Batsın bu dünya, bitsin bu rüya
Kaderin böylesine yazıklar olsun..
Şaşıran sen mi yoksa ben mi, anlayamadım
Öyle bir dert verdin ki, kendime gelemedim
Çıkmaz bir sokaktayım, yolumu bulamadım
Of...of...of...of...of...of..of..of.....

Kederleriniz yok, sevinçleriniz ve sağlığınız bol olsun.