Yazın Öğretimi

Yazın öğretimi, bugün bilgi ezberleten, kişinin yorumlama, çözümleme yeteneğini geliştirmeyen papağan örneğinde olduğu gibi kısır bir döngü içindedir.

Anadilinden uzak, güzel duygularla donatılmayan gençler yetiştirmekteyiz. ...
 Yazın öğretimindeki bu olumsuzluk istenirse olumluluğa dönüştürülebilir .

Bunun için yapacaklarımızı şöyle sıralayabiliriz:

1. Ders kitapları dil ve içerik yönünden tutarlı yazınsal değeri olan metinler içermeli.

2. Sınıf düzeyine uygun yazınsal ürünler belirlenerek zorunlu olarak okutulmalı.

3. Okunan kitapların sözlü ve yazılı olarak önce sınıfa, sonra okulda düzenlenecek etkinliklerle değişik dinleyici topluluklarına sunulması sağlanmalı.

4. Kulak eğitimi, okumanın gelişmesi için metin seslendirme çalışmaları yapılmalı .

5. Zorunlu okuma saatleri olmalı.

6. Değişik sınıfların izlencelerine konmuş ulusal ve uluslararası yazar ve ozanların tanıtılması yapıtları okutularak sağlanmalı .

7 . Öğrencilerin kendi yaratıları çıkaracakları bir yayın organıyla duyurulmalı .

8. Bunları uygulayacak yetenekli, okuyan, alan bilgisi olan öğretmenler yetiştirmeli.

Bu önerileri geliştirebiliriz. Eğer bu öneriler doğrultusunda yazın öğretimini sürdürürsek çağdaş, demokratik, laik yurttaşlar yetiştirmemiz sağlanacaktır.

Bugünkü yazın izlencesi yukarıda sıraladığımız önerilerin yaşama geçmesini engellemektedir. 1940’larda yazın öğretimi bitmekte, genç, anadilinin seçkin ürünleriyle tanışma olanağından yoksun kalmaktadır. Dahası düşünen kuşaklar yerine usavuramayan bireyler yetiştirerek geleceğimizi karartmaktayız.

Oysa,“Türkiye Cumhuriyeti’nin temeli kültürdür.” diyen Atatürk kişiliği gelişmemiş, güzel duygularla bezenmemiş; uluslaşma yolunda yurttaşlık bilincine ulaşmamış kişilerle çağı yakalamada yaya kalacağımızı yıllar önce bize duyurmuştu.