Yazlıkçılar

Ülkemizde birçok insan yaz sıcağından uzaklaşmak, ya da şehir yaşantısından uzak kalmak için ve yoğun iş hayatından dinlenme amaçlı olarak deniz kenarına, yaylaya veya dağ evine gitmekle yaz mevsimini bu şekilde değerlendirmektedir. Bu emekli olanlar için dinlenme sağlıklı yaşama amaçlı, çalışanlar için de enerji toplama, gençler için eğlenme, rutinin dışına çıkma olarak da düşünülebilir.

Bir ülkenin gelişmişliği o ülkenin eğitim seviyesi ile değerlendirilmektedir. Bundan dolayıdır ki ülkeler nesillerini eğitime tabi tutmaktadır. Böylece görgü, gelenek örf adetlerini öğrensin milli manevi kültürü geliştirip, Çağdaş etkileşim ve iletişimin gereklerini yapma yetisine kavuşması amaçlanmaktadır. Geçmiş dönemlere nazaran okuma yazma oranımız daha fazla, üniversite mezunu insanımız daha fazla, eğitim öğretim gören insan sayımız daha fazladır. İletişim ve etkileşim fırsatları daha çok ve hızlıdır. Bilgiye ulaşmak daha kolaylaşmıştır

Yaptığım bu tespitlere göre günümüzle geçmişi kıyasladığımızda insanların, gelişim ve değişimle birlikte, insanların daha temiz, iletişimi daha olumlu, diyalogları daha yapıcı, sorunların daha kolay çözülme yolları ile sonuca varılması beklenir. Ülkelerin nesillerini eğitime tabi tutmalarında ki amaç budur. Kültür seviyesi ile doğru orantılı olması beklenir. Şayet öyle olmuyorsa öğrenilen bilgi davranışa dönüşmüyor demektir. Yani eğitim adına havanda su dövülmüştür.

Bu bilgilerin ışığında yazlıkçıları mızı eleştirisel bir gözle mercek altına aldığımızda pekte iç açıcı bir durumla karşılaşmıyoruz. Birde benim gibi yazlığınız çocukluğunuzu geçirdiğiniz bir yerde ise durum daha trajik komik bir hal alıyor, geçmişi hatırlıyor geçmişle kıyaslıyorsunuz üzülüyorsunuz.

Benim çocukluğumu geçirdiğim ilçeden gidip geldiğim bu tatil beldeleri güzelim deniz sahilinin hali içimi buruyor, nasıl bu hale getirilmesine izin verildi, bu hale getirilmesinde dahli olanlar, kendileri de bu hale getirilmesinden mutlu değiller, fakat vebali vardır bu tahribatın, bu tahribat fiziksel ve yaşamsal olarak iki boyutta düşünülmelidir. Fiziksel olarak herkes de biliyor ki beton yığının dönüştü, alt yapı üst yapı hiç düşünülmeden günü kurtarma ile gelecek yaşanılmaz kılındı. avm ler ortamı trafikle birlikte felç etti, görüntü ve gürültü kirliliği çekilmez bir hal aldı, yeşil yok sayıldı, mavi renk değiştirildi, sahil kumsalı gazinolara, kaldırımlar esnafa, meydanlar seyyar satıcılara verilerek ortak yaşam alanları daraltıldı.

Benim çocukluğumu geçirdiğim güzelim sahil beldesinde o zamanlar, deniz sahilinde insanlar halim selim otururlar ya gazete, kitap okurlar ya da sessizce sohbet ederler, bizlerde rahatsız etmemek için sesiz olurduk, nezaket ve saygı çerçevesinde hareket etme gereğini hissederdi herkes. Görgüsüzlük yerine izleme ve benzeme vardı, gösteriş yoktu. Herkes haddini ve hakkını biliyordu, bizim gözümüzde o kişiler örnek alınacak kişi olarak görürdük.

Ya bu günlerdeki sahil beldelerinde, araba yarışları, fütuszca davranılan trafik karmaşası, bencilik, yapmacık davranışlar hissederdiniz. Kendilerini olduklarından fazla gösterme gayretleri içinde olmalar, adeta kişilik değiştirmiş bir hal içinde olduklarından, site kavgaları ,kısır çekişmeler, palyatif ilişki içinde olmaları gözlersiniz. Sabahın köründe sahilde şemsiye çakmaları tatilleri bitinceye kadar çıkarmamaları, beş metre hasır sermeleri, yeme içmeler yüksek sesle umursamaz abuk sabuk konuşmalar, denizde yakışıksız vurdumduymaz konuşmalar ve akşam herkes gittiğinde geriye kalan çöp yığınları. Görgüsüzce giyimler ve bunu modernlik saymalar.

Bu beldelere tatil için gelenler geçici olduklarından her türlü iletişimi ve ilişkiyi, davranışı geçici görmeleri ne kadar üzücü ve garip. Sonuç olarak bu konuda da eğitim şart diyor, eğitimimizin ne kadar eksik olduğunu yanlış uygulandığını kendi kendinize sorguluyorsunuz. Ayhan ŞİMŞEK/Eğitim Yöneticisi