- Kategori
- Deneme
Yazmak!
İnsan kendi davranışlarına, konuştuklarına ve yaptıklarına bile çoğu zaman anlam veremezken, başkalarını anlaması, anlamaya çalışması ne zordur. Çoğu zaman tam da bu noktada çıkmaza düşüyoruz, ilişkilerimizi yönetemiyoruz. Karşımızdakini anlamak değil, sadece kendimizi anlatmak, anlaşılmak istiyoruz. Ancak unutuyoruz her insanın kendine özgü, kendine özel olduğunu. Sevdiğimiz insanları bazen oldukları gibi değil, bizim istediğimiz gibi görmeyi istiyoruz.
Kendimizi anlatma çabası içindeyken ne karşımızdakini anlıyoruz ne de kendimizi anlatabiliyoruz. Kaçacak, yalnız kalacak yerler arıyoruz sonra kendimize, sessizce gözyaşlarımızı dökebileceğimiz..
Ne gidilecek bir yer bulabiliyoruz kendimize, ne de konuşacak kimse. Öyle zamanlarda tanıdık bir yürek arıyor insan; susarak da anlaşabileceği. Hiç konuşmadan tüm hikâyesini, en özel duygularını anlatabileceği..
Yazmak… Tam da böyle zamanların çıkış noktası, hatta kaçmanın en güzel yolu.
Hayat karmaşası dedikleri bu olsa gerek. Herhalde hep bu şekilde hissetseydik, yaşamaya devam edemezdik. Zaten önemli olan da bu değil mi? Tüm duygularını özgürce yaşayıp, gülümseyerek devam etmek yola….