Yazmak değişik bir şeydir, blog yazarları bunu okusun

Yazmaya bir süre ara vermiştim.

Yazmakla bir şey kazanmıyoruz, ama tepkiler alabiliyoruz.

Ama yine de yazmak lazım.

Blog yazmak değişik bir şey çünkü.

Düşman kazanmak pahasına da olsa yazmak gerekir.

Bunları düşünürken aklıma, daha önce okuduğum ve etkilendiğim, 29 yaşındaki Franz Kafka’nın yaptıkları geldi. Bir eylül akşamı, 1912’de saat 22’de “Das Urteil” (Yargı) adlı hikayesini yazmaya başlamış. Nasıl bir güç varsa onda, sabah 6’de hikayeyi bitirmiş. Onun bu bitmez tükenmek bilmeyen enerjisine vücudu dayanmamış. Hikaye bittiğinde bacakları öylesine uyuşmuş ki, masasının altından zorlukla çekebilmiş ayaklarını. O gece yani Yargı’yı yazdığı gece, kalbinde ağrıda varmış. Hikayeyi yazarken ağrısını unutmuş. İşte yazmak böyle bir şeydir.

Kafka’nın hayatında ilginç bölümler de vardı. Babasıyla ilgili olumsuz düşünceler besliyordu. Çok kız arkadaşı olmuştu. Ama, tıpkı yapıtlarında olduğu gibi, evlenememek Kafka’nın hayatında, önemli bir yer tutuyordu. Bir yazısında, Evlenmek, bir aile oluşturmak, zamanla gelen çocukları kabullenmek, bir yandan onları ufak ufak yönlendirirken, bir yandan da bu belirsiz dünyada onlara destek olmak, işte bütün bunların bir insanın hayatta sahip olabileceği en üst düzey başarı olabileceğine ikna oldum.”diyordu, ama evlenmiyordu. Evlenme ile ilgili düşünceleri hikayelerine bile yansımıştı. Bunu Yargı’daki bazı sahnelerden anlayabiliyoruz. Yargı da, Freida, nişanlısı olan Georg’a şöyle der: “Eğer tüm arkadaşların Rusya’da münzevi hayatı yaşayan o adsız bekar arkadaşın gibiyse benimle nişanlanmaya hakkın yok.” Görünüşte Freida erkekleri iki ana sınıfa ayırmaktadır. Tasdiklenmiş münzeviler ve evlenmeye kabiliyetleri olanlar.

İşte olay bu.

Hikayede bu arkadaş tasdiklenmiş bir münzevidir.

En azından o öyle görmektedir.

Kızın görüşü, Kafka'nın tabiki kendi görüşüdür, ama hikayeye böyle yansımaktadır.