Yazmak hafiflemektir

Yazmak insanın kendisi için yaptığı bir eylemdir. Konuşmaktan farklı olarak, yazarken insan kendi içine yönelir. Yazmak kendini kendine anlatma sanatıdır. Yazarken anlar insan, içinde kalmış ve bir tortu oluşturmuş şeyleri. Yazdıkça rahatlar ve boşalır, açıldıkça yazar insan..

Yazıya başlarken kafanızdan geçenlerle, yazıyı bitirdiğinizde ortaya çıkanlar çoğunlukla farklı şeylerdir. Yazma eylemine başladığınız anda, sanki kontrol sizin değil yazınındır artık..

Bir ressamın röportajını izlemiştim. Ressam, "resmin ne zaman tamamlanacağına ben değil, resim karar verir" diyordu. Yazı yazmak da aynı gibi; yazmaya başlıyorsunuz ama yazının nasıl ve ne kadar süreceğine siz değil yazı karar veriyor. Yazmak bilinçaltına yöneliktir denilir. O nedenle en sıkıntılı ve kafanızın karıışık olduğu zamanlarda yazı yazılması önerilir. İlk başlarda insan "ne yazacağım ben şimdi?" diye düşünürken, bir de bakmışsınız ki kalem sanki sizin kontrolünüz dışında yazmaya başlamış. Bilinçaltınızın derinliklerinde en gizli kalmış korkularınızı, duygularınızı, inançlarınızı, düşünce kalıplarınızı kağıda dökülüvermiş görürsünüz. Yazdığınız konuya göre bazen gözyaşı, bazen heyecan, bazen de sevinç duyguları eşlik eder size. Kendinizi rahatlamış, şaşkın, kafası karışmış ama hafiflemiş ve mutlu hissedersiniz..

Yazılan ve yayımlanan yazı sizin midir? Yoksa okuyanın mı? Yazmak insanın kendisine yönelik bir eylemdir dedik ama, yazılanlar başka insanların fikirlerine açıldığı anda, yazı yazanın değil okuyanındır..Sizin ne anlatmak istediğinizden öte, okuyanın ne anladığı önemlidir artık. Yazdıklarınızın okuyanın hayatında nereye dokunacağına, hangi duyguları ve anıları uyandıracağını siz bilemezsiniz. Ne kadar çok insanın ortak duygularına dokunmuş iseniz, o kadar çok insan tarafından anlaşılır ve sevilir yazdıklarınız..