- Kategori
- Edebiyat
Yazmak
Yazmak;
Kimi zaman uzun ve sancılı
Kimi zaman ferah ve rahatlatıcı
Kimi zaman kusmak
Kimi zaman susmak
Her şeyi ortaya koymaya çalışmak
Sahte yalanları saklamak
Kimi zaman kendini bulmak
Kimi zaman kendini kaybetmek
Kimi zaman boşalmak, ağlamak
Kimi zaman bırakmak kalemi
Ama hep uysal, sakin, gürültülü, sarsıntılı yalan hayatı yansıtmak.
Hep içindekileri ortaya koymak…
Hani insan uzun süre yazmayınca yeteneği de yitermiş ya…
Cemal Süreyya’nın da belirttiği gibi “Geç anladım ama yazarlık yeteneği yitebiliyor.”
Susunca insan, içine atınca, boşalmazsa kağıtlara, ağlatmazsa bozuk yazısı ile beyaz kağıtları, körelirmiş. Bitermiş bir noktadan sonra.Tolstoy da böyleymiş zaten. Bütün büyük yazarlar gibi günde belli bir süre yazmadan kalkmazmış mesela masadan. İşte buymuş başarısının sırrı! Doldurmadan satırları yok hayata başlamak! Önce boşalmak, kusmak içindekileri delicesine, ağlamak; sonra başlamak gündelik yalanlara…