Yazmanın huzuru

Yazma eylemi ile okuma eylemi kardeş iki varlık gibi görünmektedir. Bir şeyleri okumak, öğrenmek hayattan haberdar olmak, merak duygusunun bizlere vermiş olduğu bir takım özellikler arasında sayılabilir.

Peygamberimize gelen ilk vahiy'nin dahi "oku" olması; bilmenin, hayatı, evreni öğrenmenin, ihtiyacından kayaklanır. Okuyan insan sorgulayan insandır ve aynı suretle yazan da insandır. Okuduklarını özümseyerek yazan, yazdıklarını düşünerek kalp ve akıl süzgecinden geçiren insan huzura kavuşmanın yolunda giden insandır. Yazmak insana huzur verir, verdiği huzurun yanında beyninin de bir iç mahkemsini yapar, onu sorgular ona sual eder.

Harfleri kurgulamak onları ahenkli, anlamlı ve açıklayıcı bir şekilde düzenlemenin adıdır aslında yazmak. Yazmak hayata tutunmak hayata kendi varlığını kabul ettirimektir. Çünkü insanın içinde olan duyguların, hislerin dış dünyayla canlı hayat ile birleşmesidir. Birilerinin sizin yazdıklarınızı okuduğunu bilmek yahut bunu düşünerek yazmak dahi insana mutluluk verebilir. İçinde olan yazma isteği de bu sayede daha da körüklenir.

Bazen insan "ne yazacağım" diye düşünür, aslında yazma fikrini düşünürsek "ne yazacağım" düşüncesine bile yüzlerce sayfa yazı yazılabilir. Asıl olan bunu farketmek ve içinden geleni kalbinin sesiyle birleştirebilmektir..