Yazmaya geldim

"İnsan satır aralarında gizlidir."

***

Tesadüfen tanışmış olduğum Milliyet Blog'da yazıyorum ve burayı yazılarımın da kendimin de yansıması, aynası gibi görüyor, öyle yorumluyorum.

Başkaları nasıl düşünür bilemem, benim görüşüm bu.

Hatalarımı, eksikliklerimi, yanlışlarımı görüyor ve yazılarımda bunları yeniden değerlendirerek değiştiriyorum. İnsanın yazdıklarında kendisini, eksik yanlarını görmesinin güzelliğini yaşıyorum.

Ve bunlar şahsım adına öyle güzel ki...

Milliyet Blog yazarlarından işin aslında çok şey öğreniyorum. Zaten ben buraya bildiklerimi paylaşmaya, bilmediklerimi de öğrenmeye geldim. Ve hatta bildiklerimin de ne kadarı doğru, onu da görmeye geldim.

Ülkemizde tam olarak bilmiyorum ama tahmini olarak yetmiş iki milyon insan yaşıyor. Yetmiş iki milyon Anadolu İnsanı... Benim babamın tam on çocuğu var. Hasan ve benim bir büyüğüm Adnan ağabeyim ölmüşler, Allah rahmet eylesin, toprakları bol, mekânları da Cennet olsun.

Gördüğünüz gibi ölen ağabeylerim hakkında bile onlar adına dua edebilmenin ötesinde bir şey gelmiyor elimden. Geçen gün başıma ağrılar girdi, gece yarısına kadar kendimi öyle kötü hissettim ki...

İşte o kötü halimde kendimle konuştum, yarın götüreceğimiz ne ki? diye.

Haydanlı Hallardan Dedem Hasan Ağa öbür tarafa göç ederken hiçbir şey götüremediği gibi, rahmetli babam da öyle. Anladım ki bugün bizim, benim sandığımız hiçbir şey aslında benim değil, sanki biraz emanetmiş gibi!

Ama bu dünyada yapmış olduğum haksızlıklar, zulümler ve iyi şeyler tamamen benim, bana ait.

Babamın yaşayan sekiz çocuğu ile bile ben aynı görüşte değil isem, buradaki yazan diğer yazar arkadaşlarla da aynı görüşte olmam düşünülemez herhalde...

İnsanların başka başka fikir ve görüşte olmalarından daha doğal ne olabilir ki?

Anadolu gibi eşi benzeri bulunmayan güzel bir yurtta yaşamanın yansıması olmalı. Anadolu'da yaşamak, Anadolu insanı olmak ayrıcalıktır. Ben böyle düşünüyorum.

Ve en önemlisi Anadolu'yu yurt eden, bize de miras bırakan atalarımı üzmek, incitmek istemiyorum.

Onlar kardeştiler. Onlar kendi etnik kimliklerinin dışındakileri hakir görmediler... Onlar Türkün Kürde, Laz’ın Çerkez’e, Arap’ın Süryani’ye, Sünni’nin Alevi’ye üstün olduğunu düşünmediler...

Onlar kendilerinden olmayana Ş...SİZ, demediler...

Çünkü onlar biliyordular ki; herhangi birine suç isnat edersen ve karşındaki kişi de öyle değilse, isnat ettiğin suç döner dolaşır seni bulur...

Yaratıcı beni istese idi Çerkez, Laz, Süryani, Mecusi, Yezidi, Alevi, Kürt, Çingen gibi herhangi bir etnik kökene mensup yaratabilirdi. Yörük Türk olarak yaratılmış olmamın hiçbir kavme ve etnik kökene üstünlük sağladığını düşünmüyorum. En büyük üstünlük Anadolu İnsanı olabilmek ve öyle kalabilmektir, diye düşünüyorum.

Burada yazıyorum ve yazmaktan hoşnudum.

Benim dışımda farklı farklı düşünen yazan yazarları da okumak ayrı bir tat.

Siyaseti, politikayı, politikacı olmayı sevmemekle beraber benim de kendime has bir düşünce yapım var. Önemli olan benden daha farklı insanlarla anlaşabilmek, yok olmuyorsa hiç olmazsa konuşabilmek...

Ayrıştığımız noktalar nelerdir yerine, biz nerelerde anlaşabiliyoruz, asgari müştereklerimiz nelerdir? diye bakabilmek...

Evet, ben buraya taraf olmaya, taraf tutmaya, birilerini desteklemeye gelmedim. Kendime has tarzımla yazmaya, bildiklerimi paylaşmaya ve yeni yeni bilgileri öğrenmeye geldim...

Bu duygu ve düşünceler içerisinde yeni yılınızı kutlar, 2010 yılının ülkeme ve insanlarımıza huzur dolu mutluluklar getirmesini dilerim.

Saygı ve selamlarımla.

Adnan DOĞAN / MUĞLA