Yeke kişi ağıdı

Karanlığı bile umut veren hoş bir odadayım

Sarısı eskimiş pirinç karyolada ağır hasta yatmaktayım

Cibinliğine bakirelerin işlediği mavi pembe kelebekler iliştirilmiş eski bir yatak

Gıcırdayan parkeleriyle ahşap bir hüzün var odada

Sen bana gelmektesin

Ellerin bana gelmekte

Ve her adımda bir on yaş daha yaşlanan ellerin

Yüzüme değdiğinde patlıyor birdenbire tuz buz oluyorlar

Bazı parçaları aşağıya birer şemsiye yardımıyla yavaş iniyorlar

Bir tanesi hiç ergen olmamış gülücüğümü taşıyor

Bir diğeri iç atlasımın merhamet dağlarını

Kimileri çok hızlı düştüğünden göremiyorum

O acelesi olanların kötü yanlarım olduğunu sadece tahmin ediyorum

Yüzümde delikli, irinli yaralarım var

İlacı ekşi elma olan bir hastalığa yakalanmışım

Sen kucağında koca yeşil elmalarla yaklaşıyorsun

Yaklaştıkça küçülüyor elmalar

Her birini bir deliğe bırakıyorsun

İyileşiyor yaralarım

Gülümsüyorsun

Gözlerin her zamanki gibi iyi geliyor

Uykuya dalıyorum

Uyanmak için

Unutmadım seni hiç

Sen bunu bilmiyorsun…

17.03.10