Yeme İçme Miktar Standardı

Aslında bu yazıya gerek yok, insanlar yolunu bulmuş; canı istediği kadar yiyecek, bazıları sağlık endişesiyle kısmaya çalışacak, başaramayanlar diyet yapacak.

Aslında bu olması gereken değil kapitalist sistemin dayattığı bir durum. Yiyecek içecekleri gözümüze sokuyorlar biz de kendimizi kontrol edemiyoruz.

Çok yiyince çok alıyoruz onlara yarıyor, hastalanıyoruz ya da diyet yapmak zorunda kalıyoruz onlara yarıyor. Hatta ölsek mezar parası filam yine onlara…

Erken ölüyoruz vücudumuzun şekli bozuluyor çirkinleşiyoruz, irademizi zorluyoruz(hiç kolay değil), zayıflamak için spor salonlarında koş babam koş.

Ben bilim adamı değilim ama normalde ne kadar yememiz gerektiğini bilebiliriz, bilmeliyiz ama bilmiyoruz çünkü söylemiyorlar.

Ya ne kadar yersen yiyorsun sonu yok. Doyuncaya kadar diyorlar ama vücut sana doydun demiyor. Özellikle çok sevdiğin şeylerde canın hep istiyor. Yani kontrolü zor. Sağlığına dikkat et, az ye gibi eften püften laflarla konuyu geçiştiriyorlar. Aşağılık kapitalizm bizi esir almış.

Bilim bir öğünde yiyecek miktarı tespit edebilir ama etmiyor, kapitalizmle ortak. Aynen sigarayı bırakmak gibi, vücut alıştıktan sonra istemiyor. Ben ediyorum mesela, sofraya gram gram koyuyorum ve ölçüyü 1 gram geçmiyorum. 60 yaşında fitim. Hiçbir sağlık sorunum yok nezle bile olmuyorum. Kapitalizm beni esir alamıyor işte, siz de yapabilirsiniz.

Referanslarınız yanlış. Valla hepsini atın beni dinleyin. Kapitalizmin oynunu görmüyorsunuz işte. Hala onun ağzıyla konuşanları dinliyorsunuz. Hastaysan tedavi olursun diyor yemişim tedavisini işine geliyor çünkü ben hastaneye gitmiyorum nolacak. Vücut hassas bir yapı dokunursan bir yerlerine bir şey olur. Vücut tamir edilmez eşya mı bu. Aslolan doğduğun gibi ölmek. Akıllının biri diyor ki hasta olursam olayım doktora giderim diyor.