Yemin töreni

Size bir yemin töreni anlatayim.

Yil 1975. 1976'da olabilir.

Yer, Kutahya Hava Er Egitim Tugayi Kurslar taburu.

Mevsimlerden yaz.

4 Aylik Kisa Donem Yedek Subay Aday Egitimi.

***

Dördüncü Haftanın sonunda 'Yedek Subay Adayları' yemin ederek 'resmen' ASKER oldular.

Besinci hafta bir 'Yedek Subay Adayı' bölüğe katildi.

Yanlışlıkla; yaklaşık 4 hafta Bornova'da eğitime katilmiş.

- Sen burada değil Kütahya Hava Er Eğitim Tugayı’nda olacaksın...

denildiğinde apar topar Tugaya gelmiş.

Gemis gelmesine ama; bu arada hem Bornova'da ki, hem de bizdeki yemin törenini kaçırmamış mi?

Aslında önemli değil.

Yemin etmiş muamelesi görüyor. İzine çıkabiliyor. Yedek Subay Adayi arkadaslarinin arasina katilmis...

Gelin gorun ki, hersey anlattigimiz gibi gulluk gulustanlik degil!...

Arkadaşları bir kere zaafını yakalamışlar.

- "Sen asker değilsin" diye dişliyorlar.

O da her fırsatta; İstirahatlerde, yemekte, orada, burada... beni yakalıyor.

- "Komutanım yemin etmek istiyorum."

Kovalıyorum.

- Git len basimdan!...

Biliyorum ki arkadaşları, bizim çocuklar (!) dalgalarını geciyorlar...

Bir gün;

- Peki tamam, dedim.

Ben de dalgamı gececegim.

Bölüğü (yaklaşık 400 kişi) U düzenine getirdim. İki kişiyi bölüğün ortasına çağırdım. Ellerinde tüfek, tabanca, bir de bayrak tutuyorlar. Maksat dalga gecmek degilmi?

Aslina bakarsaniz. Komutanda çocuk. Bu hesaba gore, 21-22 yasindayim. En genc yedek subay adayi ogrencimiz bizden yasca buyuk...

Bizim Yedek Subay aday adayi, Bölük Kıdemlisi esliğinde önüme geldi.

Bölüğe sırıtarak komut verdim:

- TUFEK OMUZA!... SELAM DUR!... DIKKAT!...

Bütün bölük güya TUFEKLI SELAMLAMA VAZIYETINDE ama hepsi gizli gizli sırıtıyor. Arka sıradakiler tüfek ellerinde eğilmiş, bizim KAYDI KABAK, YEMINSIZ yedek Subay aday adayını izliyorlar.

Sağ elini silah ve bayrak üzerine koymasını söyledim.

Kikirdiyarak;

- Söylediklerimi yüksek sesle tekrar edin,

dedim.

Benden isteksiz, olu bir ses cikti:

- BARISTA VE SAVASTA.

İçten, derinlerden gelen duygu dolu bir ses:

- BARISTA VE SAVASTA!...

Diye tekrar etti.

Ürkek bir sesle, biraz daha gür,

- KARADA.

Dedim.

Haykırdı:

- KARADA!...

Benden daha güçlü ve inançlı bir ses çıktı.

- DENIZDE VE HAVADA...

O benim iki katimdan daha fazla bağırdı:

- DENIZDE VE HAVADA!...

Bölük artık sırıtmıyordu.

Vücutlar yay gibi gerilmiş, tüfeklerinin ucu göğü delecekmiş gibi dimdik duruyor, huşu içerisinde yemin eden bir "Mehmet" i izliyorlardı...

HER ZAMAN VE HER YERDE...
MILLETIME VE CUMHURIYETIME...
DOGRULUK VE MUHABBETLE HIZMET...
VE KANUNLARA...
VE NIZAMLARA...
VE AMIRLERIME...

Ben de artik hem gurluyor, hem de hıçkırıyorum.

Mehmetçik; ağlıyor, agladikca seller gibi taşıyor, bagirdikca fırtınalar gibi esiyor, bizleri de önüne almış, duygu denizine doğru sürüklüyordu...

- ITAAT EDECEGIME!...

Sanki artık dünya durmuştu...

400 Kocaman oğlan, 400 nefer olmuş, gözlerinden pınarlar boşanırcasına ağlayarak, ama vakur, ama asker, ama çelik duvar gibi dimdik, bir askeri yemin töreni icra ediyorlardi.

Artık ağzımdan çıkan sözler, Kütahya’nın tepelerinden yansıyıp, geri donuyordu...

- NAMUSUM VE SEREFIM UZERINE, SOZ VERIRIM!...

Yemin Bitmişti.

Sanki;

çok çok uzun bir zaman öylesine sessizce,

yere çakılmış gibi bekledik.

Kendime geldim:

- ESAS DURUS!...

Bölüğü serbest bıraktığımda;

400 asker,

yeni asker arkadaşları ile,

KOCAMAN bir sevgi yumağı oluşturmuşlardı...




***

Unutmayın1: THK Yangın Uçağı alım kampanyası için, tüm operatörlerden yangın yazıp, 3919’a gönderin. Bedeli 6 YTL’dir. Ülkemize katkısı, yemyeşil ormanlar.

Unutmayın2: Bir Cumhuriyet Kurumu olan THK’na üye olun. Rejime ve Cumhuriyet kazanımlarına sahip çıkmanın bir yolu da, rejimin ve Cumhuriyetin kurumlarına sahip çıkmaktır.