Yeni Aşkım Pentax K10D

İnsan kendisini bile yıllar geçtikçe daha çok tanımaya başlıyor. Kendinde, kendisinin bile bilmediği veya keşfetmeye zamanı olmadığı meziyetlerini su yüzüne çıkardıkça mutlu oluyor. Zaten oldum olası sıradan, düz fotoğraf çekmek istemez; hep özel bir görüntü veya bir kompozisyonu yakalamaya çalışırdım. Bu gayretimle elimdeki emektar Sony P10 ile bile oldukça özel kareler yakalamıştım.

İşlerden ve açıkçası hayattan bile sıkıldığım bir anda şu gerçeğin farkına vardım. Kendim için hemen hemen hiçbir şey yapmıyordum. Yani hobim diyebileceğim teknoloji dışında hemen hemen birşey yoktu. O an kararımı verdim. Bir Dijital Refleks Fotoğraf Makinası (DSLR) alacak ve yarı-profosyonel fotoğrafçılığa geçiş yapacaktım. Beklentilerim belli olduğuna göre bundan sonraki adım bu beklentileri en iyi fiyat/performans değeriyle karşılayacak makinayı bulmaya geldi. Bu alanda güzel yurdumda akla gelen ilk markalar Canon ve Nikon. Kişi olarak diğer insanların tercihlerine çok saygı duyarım ve diğer kişilerin tecrübelerinden yararlamayı da bilirim. Ama başkalarının tercihleri beni doğrudan yönlerdirmez.

Uzun uzun incelemeler sonucunda Pentax K10D' ye aşık oldum. Hele elinize alıp tuttuğunuzda içinizden çılgınca bir ses:

- Bu cihaz benim olmalı..!

diyor. Zaten fiyat olarak benzer kategoride olduğu Canon EOS 400D ve Nikon D80' nin çok üzerinde bir makina. Fonksiyon olarak Nikon D200 ve Canon 30D ayarında bir cihaz.

-10.2MP sensör çözünürlüğü,
-Sarsıntı önleme sistemi,
-Toza, neme dayanıklı yapısı,
-Toz giderme sistemi,
-22-bit renk derinliği (Muadilleri 12-bit),
-JPEG modda hafıza kartı doluncaya kadar saniyede 3 kare çekim özelliği,
-Muhteşen RAW (sensörden gelen saf bilgi, daha sonra üzerinde işlem gerekir) performansı. Öyleki bu modda hemen hemen rakipsiz,
-Dayanıklı gövdesi,
-Geriye doğru eski lenslerle olan %100 uyumluluğu,
....

Bu listeyi uzatmak K10d için o kadar kolay ki. Ben K10 almayı kafama koyduğumda yakın bir arkadaşımda fotoğraf makinası almayı düşünüyordu. Ancak onun aklında daha ucuz maliyetli çözümler vardı. Makinayı aldığımda bu arkadaşımı çağırıp bir bakmasını istedim. 5 dakika sonra yorum geldi.

*Hocam keşke bana bu makinayı hiç tutturmasaydın, tutar tutmaz insanın birden fikirleri ve istekleri değişiyor. Açıkcası böyle birşey almadığıma pişman oldum.

Çektiğik ilk on fotoğrafta bile, daha makinayı tam kapasite kullanamama rağmen:

-Ne iyi ki almışım.

dedim. Fark o kadar net, o kadar bariz ki.

Hoşcakalın..!