Yeni beraberlikler yıkıntı gibidir...

Zordur,

Eski yıkıntıların arasından ayağa kalkıp hayata yeniden tutulmak.

Dört elle sarılsan da hayata ya aklındaki soru işaretleri. Acaba kaç tanesine cevap bulabilirsin ki?

Yeni olan herşey güzeldir derler. Ama yeni başlayan ilişkiler. İçindeki kuşkuları, yeniden acı duyma korkusunu nasıl umarsızca bir kenara atabilirsin ki? İçinden çıkarıp bir kenara atamadığın sürece nasıl mutlu olabilirsin peki?

Bazen ufacık bir esinti bütün ağırlıkları kaldırmaya yeter sen ağırlıkların altında yüreğinin yarasını onarmaya çalışırken.

Ufacık bir yara eski yaralarının bardağı taşıran son damlası olur kanarda kanar.

İçin dayanmaz.

Eski yıkıntıların arasından sıyrılırken tek dileğin bir daha yara almadan mutlulukların güzelliklerin içinde emin adımlarla yürümektir. Ama ufacık bir tümsek yıkıntıların arasına tekrar dönmene sebep olursa işte o zaman acıların daha da büyür, tekrar ayağa kalkmak çok zor olur bir daha.

Zordur eski yaralara yeni yaralar eklenme korkusu içinde yaşamak.

Yıkar insanı içten içe.

Ağırlığı bir yıkıntı giber çöker omuzlarımıza.

Yeni beraberlikler, yıkıntı gibidir.

Yaralarını sardığın an yeni acılarla karşılaşmak, çok ağır gelir insana... Eski yaralarının acısı geçmeden yeni yaralara mağruz kalmak çok acıtır insanın canını. Büyüyen yaraları onarmak ise çok zor, acı.

Yeni beraberlikler, cesaret ister,

Eski cesaretin yüreğin kırılmıştır bir kere... Yeni korkuları acıları yaşamak ve katlanmak kocaman bir cesaret ister yeniden.

Yeni beraberlikler yürek ister,

Kırılan yüreğinin onarıldığını düşündüğün anda, maziyi bir kenara atıp kocaman umutlarla sevebileğin kocaman bir yürek ister.

Yaşadığın acılar... yüreğini sızlatırken, geleceğe yaşayacağın güzelliklere daha sıkı bağlanmanı da sağlar. O sevgiyi hak edeni bulduğuna inandığın sürece...