Yeni Eğitim- Öğretim Yılı Başlarken

Bir şiirimi aşağıya alıyorum önce:

“DAR GELİR DÜNYA

Hayaller depreşti içimde

Okul zamanındayım şimdi

Geziniyorum okul bahçesinde

Sevimli yaramazlarla birlikte

Ben bir öğretmenim

Öğrenme arkadaşıyım gençlere

Birlikte öğrenir

Birlikte seviniriz öğrendikçe

Öğrenciler yönetir

Benim ruh çalkantımı

Gülerler gülerim

Üzülürler üzülürüm

Onları çok severim

Kış gelir üşürler

Kucak olurum ısınırlar

Baharda kelebektirler  

Konarlar çiçekten çiçeğe

Ben bir öğretmenim

Düşler uçururum

Zamanın ötesine

İsterim hasretle

Gerçekler gülsün güne

Coşkun bir selim

Savrulurum yukarıdan aşağıya

Çağlarda çağlarım

Düşmanıyım geriliğin

Çocukları ağlatan her şeyin

Çocukları benim her şeyim

Sevinirler

Sevindik delisi olurum

Üzülürler

Gülücükler serperim yüzlerine

Ben bir öğretmenim

En kolay ben severim

En kolay ben sevinirim

En kolay ben affederim

Çocuklar benim güllerim

Filizlerlerinde şenlenir

Goncalarında gülerim

Ben bir öğretmenim.

Dar gelir dünya bana

Evreni isterim

(Halil Güven-Şiirlerim-Söke)

...

Burada öğretmenlere seslenmek isterim...

Öğretmen modern toplumun tek yaratıcısıdır.

Eğer o isterse bu toplum asla geriye öykünmez...

Öğretmen öncelikle kendisini öğrencilerine sevdirecek!

Sonra onlarla modernliği geliştirecek...

İnsan yaşamının tek yönlendiricisinin bilim olduğu gerçeğini iyice vurgulayacak!

Burada bilimsel yöntemin üç çözüm ilkesini çok iyi kullanacak:

*”Zıtların birliği ve çatışmasını” iyi yönetecek...

*”Nitelikli nicel” çokluğu yakalayacak...

*”Olumsuzlanmanın olumsuzlanmasını” yapacak...

Böyle yaparak yarını kendisi inşaa edecek...

Ve de böyle yaparak ancak Atatürk’ün;

“Öğretmenler yeni nesil sizin eseriniz olacaktır” öğüdünü gerçekleştirecek öğretmen...

Eski bir, “eğitimci ve eğitim yöneticisi” olarak,

Mutlu ve yararlı öğretmeni şöyle tanımlıyorum:

*Kişilik olarak tam yetişkin olmalı ve mesleki olarak sürekli gelişme kaydetmeli...

*Pedagojiyi kullanan olmalı...

Ancak böyle, tutum davranışlar doğru yönde geliştirilebilir...

*Her öğretmen kendisini “eğitim koçu” olarak düşünmeli...

En önemli olan “Öğrenmeyi öğrenme” olgusunu öğretmeli...

Bu bağlamda;

Öğrenci her öğrencinin öğrenebileceğini,

En kolay merak edilenin öğrenileceğini,

Ve herkesin bir “öğrenme kalıbı” olduğu gerçeğini bilmeli...

Buna göre eğitilmeli...

Öğretmen öğrencileri avucunun içine alabilmeli...

Onları doğru yetiştireceğine aileler ve bizzat öğrenciler inanabilmeli...

Bu bağlamda;

Doğru sözlü olup verdiği söze mutlaka bağlı kalmalı...

Alabildiğine müşfik olup etkin dinleyen olabilmeli öğretmen...

Ve önce kendisi “Duygusal zekâ” yönünde gelişmiş olarak...

Öğrencilerinin de “Duygusal zekâsını” geliştirmeli...

Yani her öğrenci,

“Özgüven, özdenetim sahibi ve empati yapan olmalı,

Sorun çözücü yönü güçlendirilmeli,

Ve işbirliğine yatkın duruma gelmeli”

Ve bu bağlamda öğrencilerde;

“Akıl, ahlak, adalet, adap ve aşk” beşlisi de yerleşik değer olarak gerçekleştirilmeli...

Son olarak her öğrenci temel değer olarak:

“Bilme, yapabilme, olabilme, sahip olabilme ve yakın olma ilişkisi “taşıyan hale getirilmeli...

Görülüyor ki bunlar modern insanın yapı taşlarıdır.

Gerçek öğretmen öğrencisinde bu değerlemeleri gerçekleştirendir.

Yeni “eğitim öğretim” yılını bu duygular içinde kutluyorumJ

Saygı ve sevgilerimle...