Yeni nesil tefecilerden aldığım mail

Elektronik posta kutuma düşen bu maili okuduğumda gülsem mi, ağlasam mı karar veremedim. Ve bu yaşanan sıkıntılar, dur bakalım daha bizlere neler gösterecek düşüncelerine daldım.

İşte gönderen ve iletişim bilgilerini gizleyip, metnin orijinaline sadık kaldığım elektronik posta:

“<ı>ARTIK KREDİ KARTI BORÇLARINIZI PROBLEM YAPMAYIN BİZİ ARAYIN BORÇLARINIZI 12,24,36 AYA BÖLELİM SIKINTI ÇEKMEDEN TAKSİT TAKSİT ÖDEYİN HER AY ÖDEDİĞİNİZ ASGARİ TUTARLAR BOŞA GİTMESİN BİLGİ İÇİN TEL; 05..313.... MAİL;e..._s....@hotmail.com"

Şimdi içinizden “<ı>dur bakalım daha bu ne ki, biz daha neler gördük, göreceğiz...” dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız. İnanın ben de, çok daha farklı onlarca olaya şahit oldum. Duydum, okudum.

Bakın, İzmir’in Karşıyaka’sında. Çok nezih bir semtte, arabamı park etmiş beklemekteydim. Yanıma, lise çağlarında, zayıf bir delikanlı geldi. Cam da kapalı olduğu için elleriyle, para dilenirken yapılan hareketlerden yapıyordu. Ben de “<ı>hayır” anlamında işaretler yaptım içerden.

Benim olumsuz cevabıma sinirlenen genç delikanlı, o an kilitli olmayan kapımı seri bir hareketle açtı ve...

“<ı>Abi karnım çok aç, para ver” dedi. Yine olumsuz cevap verdim ama bir taraftan da daha farklı terslikler yaşanırsa, yapmam gerekenleri planlıyordum kafamda. Neyse ki üstelemedi. Diliyle dişinin arasında söylendi, belki de küfür etti, anlamadım.

Tam o anda kaldırımda; genç bir kız ile orta yaşlarının sonundaki annesi, kol kola girmiş yürümekteydiler. Beni bıraktı, onların önünü kesti ve para istedi. Ben, her şeyi göze alarak ve kadınla kıza bir olumsuz davranışı olursa müdahale etmek için aportta beklemeye başladım.

On metre kadar ileride bir motosikletli genç durdu ve para dilenen çocuğu adıyla çağırdı. Çocuk, bayanları bırakıp hızlı adımlarla, kendisini çağıran diğer gencin yanına gitti ve kısa bir konuşmanın ardından motosiklete binip uzaklaştılar.

Eminim ki sizlerin de başından geçen ya da şahit olduğunuz, bu iki olaya benzer onlarca hadise var. İnsanlar artık, huzur ve güven içinde yaşayamaz hale geldiler. Belirli bir saatten sonra, en mutena semtlerde dahi dolaşılamaz noktaya gelindi.

Bırakınız belirli bir saati, en mutena semti falan; yukarıda anlattığım olay güpegünüz, İzmir’in, Karşıyaka’sının, göbeğinde başımdan geçmiştir.

Bankamatiklerden para çekerken, neredeyse özel korumalarla bu işi yapacak hale gelmedik mi? Hangi birimiz var ki, hangi babayiğit yürekli aile var ki; çocuğunu gönül rahatlığı ve huzur içinde sokağa yalnız çıkarabiliyor?

Bazen düşünmüyor değilim. Allah’tan ki bu kriz ülkemize teğet geçti. Düşünsenize ya böyle teğet geçmeyip; tam göbekten delip de geçseydi ne yapardık biz? Halimiz nice olurdu?

Hamdolsun ki Cenab-ı Hakk’ın sevgili kullarıyız. Biraz da akıllı ve bilinçli kullarından olsak ne vardı yahu?



@İki sene önce bugün "Küçük Mordoğan Rehberi": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=29951

@İki sene önce bugün "Çikolata ve Kadın": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=29947