Yeni ormanın sincapları

Sincap bir gün ormanda gezintiye çıkmış. Ağaçlar fındık dolu. Ağaçların dalları yerlere kadar sarkıyor.  

Sincap “Buralarda yaşamak ne kadar güzel olurdu. Ama şahinler her an pusuda. Beni yakalayıp yiyebilirler. Fazla oyalanmamyayım. Kuytu yerlerde gezeyim.” Diyerek yoluna devam etmiş.  

O gün yağmur yağmış. Sincap ormandan çıkınca her yerin bataklık olduğunu görmüş. Elini alnına götürerek uzaklara doğru bakmış. Uzaklarda orman varmış. Bir bakmış oralarda hiç kuş uçmuyor.  

“Alla halla.” Demiş. “Ormanda hiç kuş olmaz mı. Ne şahin var ne kartal. Nereye gitti bunlar.”  

Bu sincaplar için çok iyi bir şeymiş. Tehlikesiz bir yerde yaşamak tüm sincapların hayaliymiş.  

Sincap “En iyisi geriye döneyim. Aileme komşularıma söyleyeyim. Hemen oraya taşınırız.” Demiş.  

Geriye dönmüş. Dikkatli bir şekilde kuytu yerlerden çıktığı ormanın içine girmiş.  

Sincap ailesinin yanına gelmiş. Önce babası ile konuşmuş.  

“Baba ormanın ilerisinde başka bir ormna var. Orada hiç kuşlar uçmuyor. Bizler için tehlikeli değil. Oraya taşınalım. Komşularımıza söyleyelim onlarda gelsin.”  

Baba sincap “Peki oğlum gider bir bakarız.”  

Anne sincap hemen sormuş.” Oğlum orada hiç fındık ağaçları var mı peki?”  

Sincap “Hemde sürü ile fındık ağaçları var. Ye ye bitmez. Bizlere komşularımıza herkese yetecek kadar fındık ağaçları var.”  

Baba sincap oğlunun bulduğu ormanı komşularına haber vermiş. Sincaplar hep birlikte o şahinsiz kartalsız ormana doğru yola çıkmışlar.  

Orman kuşsuz şahinsiz kartalsız olurmuş ama mutlaka yine bir başka yırtıcı hayvan bulunurmuş. Sincapların taşındığı yeni ormanın yırtıcı hayvanı ise sincaplara göre tavşanlarmış. Tavşanlar sincaplara zarar vermiyor ama sincapların kovuklarına doldurdukları fındıkları gece çalıp kendi yuvalarına götürüyorlarmış.  

Sincaplar düşünmüşler taşınmışlar. “Buna bir çare demişler. Değilse kışın biz aç kalırız. Açlıktan ölürüz.”  

Sincapların lideri tavşanlarla konuşmaya gitmiş.”  

“Tavşan kardeşler sizler havuç yersiniz fındık yemezsiniz demiş. Bizim fındıklarımızı niye aldınız. Geri verin fındıklarımızı.”  

Yönetici tavşan “Biliyorum biz havuç yeriz ama sizin geldiğiniz ormanın şahinleri kartalları buraya gelip bizlere ‘Eğer sincaplara fındık yedirirseniz sincapları değil gelir sizleri yeriz’ dediler. Bizlerde korkumuzdan sizlerin fındıklarını aldık.” Demiş.  

Sincap “Öyleyse akşam biz sincapların yanına gelin. Buna bir çözüm bulalım” demişler.  

Akşam olmuş. Tavşanlar sincapların yanına gitmiş.  

Yönetici sincap konuşmuş. “Ey tavşan kardeşlerimiz sizlerin düşmanları yılanlar sizlere zarar veriyor. Bizlerin düşmanı şahinler bizlere zarar veriyor. Bulduğunuz bir çare var mı?”  

Yönetici tavşan “Bulduğumuz bir çare var. Kartallara yeni besinleri yemeyi öğreteceğiz. Şahinler ve kartallar bir daha buraya geldiğinde onlara yılan için dev soluncanlar diyeceğiz. Biliyorsunuz kuşlar solucanları çok sever. Şahinler ve kartallar bu sayede sizi yemeyecek. Diğer taraftan bizlerde yılanlardan kurtulacağız.” Demiş.  

Tavşanların bulduğu çözüm işe yaramış. O günden sonra tavşanlarda sincaplarda mutlu şekilde yaşamışlar.  

Tuna M. Yaşar