Yeni yıl nostaljisi

Bu yıl, yeni yıl heyecanı erken sardı beni. Böyle deyince sanki her yıl yeni yıl heyecanı sararmış gibi oluyor ama değil aslında. Hatta hiç umurumda da olmazdı çoğu zaman. Bu yılki kişisel göstergelerim, Sertap Erener’in şarkısını hatırlatıyor bana “Kendime yeni bir ben lazım” var ya hani O şarkıyı işte. Yeni bir iş, yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni, yeni… Emekliliğe karar vermiş ve bunu işyerinde deklare etmiş, yeni bir işe şimdiden adım atmış (her ne kadar sonucunu bilemesem de) birisi olarak bu heyecan doğal olmalı herhalde. Ama garip olan yeni yıl heyecanı ile harmanlanmış olan eskiye dair bana güzel duygular yaşatan anılarım. Eskilerin aklımdan çıkmaması, emeklilik fikrinin kendimi yaşlı hissettirmesinden mi acaba? Çünkü sürekli eskiyi yad etmek normal olmasa gerek.

Ne güzel yeni yıl kartları gönderirdik birbirimize. Ben en çok karlarla süslü çam ağaçları arasındaki dumanı tüten evleri gösteren simli kartpostalları severdim. Onlara bakarken kendimi kaybeder, o karlı ağaçlarla çevrili, çatılarından buzlar sarkan sobasından duman tüten evlerin içinde mutlu mesut hayal ederdim kendimi. Köy evimizdeki odada çıtırdayarak yanan kömür sobasının sıcaklığında, pencereden izlediğim, kocaman bahçemizdeki yağmur birikintilerinden titreyerek su içmeye çalışan göçememiş kuşlar, sobanın üstündeki çaydanlıktan gelen kaynayan suyun fışırtıları hayallerimi besleyip mutluluğuma mutluluk katardı.

İşte bugünlerde özellikle de bu yeni yıl kartpostalları gelip duruyor aklıma. Resmen nerde bulabilirim acaba diye takıntı haline getirmiş durumdayım. Hiçbir yerde gözüme ilişmedi… derken, birden internet denen şey aklıma geldi. “Yeni yıl kartpostalları” yazdım vee… Gözlerime inanamıyorum. Karlarla kaplı çam ağaçları ve dumanı tüten çatısı karla kaplı evlerden; ren geyiği üzerinde “Ho hoo hooo!!” diyerek hediyeler dağıtan, kırmızılar giymiş Noel Baba’ya; lapa lapa kar yağan hareketli yeni yıl kartlarına kadar her şey var. Sadece bugün üç kez bilgisayarımın arka plan resmini bu kartpostallardan seçip değiştirerek, yeni yılın ve karların keyfini çıkardım. Bir ara fondan sürekli tekrarlanan “Kendime Yeni Bir Ben Lazım” şarkısı da bu görüntülere eşlik etti. Tabi bu şarkıda beni en mutlu ve umutlu hale getiren “Yeni bir iş, yeni bir hayat” kısmıydı. Yarın da “ Cıngıl Beels, Cıngıııl Beels!” diye bi şi var ya hani, işte onun eşliğinde yeni yıl kartpostallarını izlemeyi düşünüyorum.

Şu sıra geçen yılın olumsuzluklarını, kötülüklerini, kısacası can sıkıcı yanlarını düşünmek istemiyorum. Yine şarkının dediği gibi onların “Hepsini bir kazana atıp toptan kaynatmam gerek”.

Bu yılın hepimiz için güzelliklerle dolu, mutlu bir yıl olmasını diliyorum…