Yeniden Merhaba...

Uzun zaman olmuş yazmayalı… Kelimelerin, zihnimden yazıya dökülmesi ertelenmiş. Ne çok şeyi erteliyoruz hayatımızda… Belki de bu yüzden yapamadıklarımızın pişmanlığını duyuyoruz . Ertelediğimiz şeyleri yapmak istediğimiz de ise ya vakit çok geç olmuş oluyor yada yaşamda Yaradan tarafından bize ayrılan sürenin sonuna yaklaşmış oluyoruz.

Mesela ben, 2009 yılının ekim ayında, “ Ayna “ olarak başlık attığım ve sonra devam ederim diye düşündüğüm çok kısa bir şiir yazmışım. Mısralarımı, yazılarımı okuyan herkesle paylaşmak istiyorum:

Uzun zamandır ilk defa bugün,

Evet, ilk defa bugün sadece senin için baktım aynaya

Ve gülümsedim…

Kim bilir o an hangi ruh hali içindeydim ki bu kısacık mısraları yazdım…? O zamandan, bu satırları yazdığım vakte kadar hiç mi yazmak için vaktim olmadı sizce? Hafızam beni yanıltmıyorsa ve her ne kadar ben bile uygulayamıyor olsam da daha öncede yazmış olduğum bir sözü sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu sözü ortaokuldayken bir öğretmenim yazmıştı. Söz kime ait hatırlamıyorum. “ Üşenme, Erteleme, Vazgeçme…. “

Üşendiklerimiz, ertelediklerimiz, vazgeçtiklerimiz… Hangisi daha çok acıtır canımızı? Vazgeçmek istemeyip de vazgeçmek zorunda kaldıklarımız mı?

Ertelediklerimden biri de Derendi. Yazılarımı takip edenler hatırlayacaklar. Deren’ i kitaplaştırmayı düşünüyorum. Müzikde single oluyor da öykü de neden olmasın…? Deren’ i ertelemek istemiyorum. Ve ilk öykümü bir kitapta tamamlamak istiyorum. Devam Edecek.....