Yepyeni bir hayat..

Evet, yaz gitti, sonbahar yüzünü gösterdi bir kez daha! Ne güzel şey yaşamak, nefes almak, huzuru hissetmek. Ne güzel şey bahardan yaza, yazdan güze geçişi yaşayarak hissedebilmek! Dilerim her biriniz, nice seneler ve nice yazlar, altın renkli sonbaharlar görürsünüz, sevdiklerinizle beraber!

Bayram dileği gibi oldu değil mi :)  Özlemişim Milliyet bloğu ve sayfamı. Eee koca yaz onca iş vardı halledilmesi gereken. Oğlumun üniversite telaşı, kızımın sanat alanında denenmesi ve eleme telaşı, sonuçların beklenmesi, aldığımız sonuçlara göre hayatımızın (oturduğumuz semtin, okulların..) tekrar şekillenişi zaman istiyor tabi. Uygun bir semt aramak, ev aramak bile insanın haftalarına mal oluyormuş. Ve bir baktık, yaz bitmiş. İyi ki bu yıl tatil rezervasyonunu  daha kıştan yapmamışız. Aksi halde tatil sıkışıp kalacaktı araya. Artık ya önümüzdeki günlerde, ya da Kurban Bayramında halledeceğiz o konuyu.

Bu arada en çok heyecan duyduğum şey (çocuklarımın okulu, eşimin işine yakın oluşumuz yanında); şehir merkezine yakın olduğumuz için, kültür ve sanatla daha çok iç içe olacağımız düşüncesi! (Önümüzdeki aylarda bir savaşa girebileceğimiz düşüncesinin yanından bile geçmek istemiyorum.)

İsterseniz sonbahar tadında bir şiirle açalım sezonumuzu,

Sevgi ve sağlıkla kalın.

Ağırlaşır, durur gecelerim,

Yok olurum arasında, yüreğimden kopan sözcüklerin,

Hava karanlık,

Çoktan terk etti yerini ay ve yıldızlara güneş.

Bir tek benim yalnız,

Bir tek bana yok eş.

Deniz vuruyor kıyıya, şakıyor sessizliğime inat.

Olsun varsın,

Arkadaş olur belki birazdan terkedilmiş gece

Bir bana, bir de karşı kıyıdaki fenere.

Sen neden asılı kaldın ay kardeş?

Sevgililer de yok şimdi.

Yolcu yoluna, evli evine çok oldu gideli.

Ve yakamozların da uykusu geldi.

Haydi nazlanma, sen de git,

Devir bedenini uykuların karanlığına.

Bana kızıp yıldızlar da sönerse,

Zifiri karanlıktan korkmam ben.

Varsın yıldızlar da olmasın,

Varsın yıldızlar da kopsun yüreğimden.  

1994- Gülümse Ok                                                               *

                                                                       *   *         *        

                                                                                          *
                                                                                                       *           *