Yeraltı suları gibi ağlardı

Aşk kılıcından geçirilirken dünya

Bir kılıç da onu kesti

Her sabah dağların ardından doğan

Hasretti, özlemdi, bir güneş gibi

Dağ başındaydı

Yalnızdı, üşüyordu, karanlıktı, korkuyordu

Havlayan gecelere ıslık çalıyordu

Deniz kıyısındaydı sandalı

Hep gidecek gibi

Ne denize açılabildi, ne bırakıp gidebildi

Uzun ölüp, kısa yaşadı

Bir dostun yüzünde gülerken

Yer altı suları gibi ağlardı