Yeşil gözlerin

Farketmez iki oğlumun
Anası olman
    Farketmez şu gönlümün
    Yarası olman
    Benim kalemimde
    Senin mürekkebin bitti
    Bıkmadın mı aynı evde
    İki yabancı olmaktan
    Bıkmadın mı her sözde
    Yalancı olmaktan
    Benim kalemimde
    Senin mürekkebin bitti
    Sen nasıl bir delisin
    Ne beni bırakıyor
    Ne de sen gidiyorsun
    Gün geçtikce hem kendini
    Hem beni bitiriyorsun
    İşte bu yüzden
    Benim kalemimde
    Senin mürekkebin bitti
    Gittiğim çok yerden
    Yeşil gözlerin getirdi
    O yeşil gözlerin
    Hep sevdiklerimi de bitirdi
     Ama şimdi
    Benim kalemimde
    Senin mürekkebin bitti
               Mehmet GÜRGÖN