Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

28 Eylül '07

 
Kategori
Ramazan
 

Yeşil pardesü

Yeşil pardesü
 

Bir gün öğretmeni bahçede oynayan küçük kızı yanına çağırdı.

Kendisine yarın giysi yardımı yapılacağını söyledi.

Küçük kız çok sevindi hayaller kurdu.

Ramazan ayı yardım ayıydı onlar için. Yapılacak her yardıma ihtiyaçları vardı.

Okulun yapacağı giysi yardımında neler vardı acaba?

Hep sıcacık bir yün kazak, içi miflonlu kısa konçlu çizme bir de kalın bir mantosu olsun isterdi.

Hayal etmekte parayla değildi ya...

Sabah okula gittiğinde bütün öğrencileri okul bahçesinde toplanmış halde gördü.

Usulca kendi sınıfının en arkasına geçti.

Merakla bekleştiler.

Önce sınıf öğretmenleri çıktı orta yere.

Sonra da Okul Müdürleri geldi.

Çok önemli bir gün galiba diye içinden geçiriyordu ki,

Öğretmenlerinin sesi duyuldu.

"Çocuklar dinleyin beni,

Dün giysi yardımı yapılacağını söylediğim çocuklar buraya gelsin"

Her sınıftan ikişer, üçer kızlı oğlanlı çocuklar öğretmenin yanına gittiler.

Küçük kızda gitti.

Okul Müdürü kısa konuşmasında:

- Okulumuz öğrencilerinden Sevgili kızımız Ayşe'nin hayırsever babası Hasan Bey, Ramazan ayı nedeniyle okulumuzda okuyan fakir çocuklara giysi yardımı yapacaktır. Kendisini buraya davet ediyorum.

- Hiç kimse de çıt yok.

- Müdür sinirlendi.

- Çocuklar Hasan amcanızı alkışlayın.

-Şak, şak, şakkkkkkk

Elinde siyah kocaman naylon torbalarla Hasan Amca geldi Müdürün yanında durdu.

Hasan Amca siyah naylon torbaları Öğretmene verdi.

Öğretmen her eğildiğinde siyah naylon torbadan bir giysi çıkarıyor yanına çağırdığı öğrencilere tek tek veriyordu.

Küçük kıza verdiği iyice buruşmuş açık yeşil bir pardesü idi. Siyah naylon torba gibi incecikti.

Küçük kız bir siyah naylon torbaya baktı, bir elindeki yeşil pardesüye.

Birden Öğretmenin sesiyle irkildi.

-Çocuklar Hasan amcanızı alkışlayın, ona teşekkür edin...

-Hadi çocuklar Hasan amcanızın elini öpün bakayım...

Küçük kız bir Hasan amcaya baktı, bir Öğretmene baktı, bir Müdüre baktı.

Gözlerine dolan yaşlardan herkesi bulanık görüyordu.

Sonra döndü birde bahçede toplanan ve yardım törenini izleyen arkadaşlarına baktı...

Hayırsever Hasan amcanın kızı Ayşe ile gözgöze geldi. Ayşe"de bulanıktı gözlerinde...

Artık daha fazla tutunamadı gözlerinde asılı kalan yaşlar ve teker teker süzüldü yanaklarından...

Elinde yeşil pardesüyle sınıfına doğru koşarken hıçkırıyordu.

Babasını hatırladı...

Babasının öldüğü günü hatırladı...

Babası ile birlikte ölen çocukluğunu gördü...

O günden sonra küçük kız hiç pardesü giymedi....

O küçük kız o gün büyüdü.

Yıllarda yardım etti büyümesine...

Para kazanmaya başladı.

Büyüyen küçük kız, bir çok okula ve mahallesindeki fakir çocuklara hayırseverlik yaptı.

Ama, hayırseverlik yaparken ne okuldaki fakir çocuklar, ne de mahallesindeki çocuklar gördü onu.

Büyüyen küçük kız önce iki tane oğlan çocuğunu okuttu. Onlardan birisi büyük bir hastanede doktor. Diğeri bir resmi kuruluşta mühendis.

Ne doktor tanıyor büyüyen küçük kızı, ne de mühendis.

Ama büyüyen küçük kız onları tanıyor ve uzaktan gururlanıyor

Onlar benim çocuklarım...diyor övünüyor...






 

 
Toplam blog
: 16
: 2854
Kayıt tarihi
: 30.01.07
 
 

1960 yılında memleketimde doğmuşum. 1978 Ticaret Lisesi mezunuyum. 33 yıl bir kamu kuruluşunda ça..