Yetenek-i Terbiye (4)

Bizim grubun düğün programı olmadığı her gece ağabeyimlerin çaldığı salona gidip tef çalıyor, davulcu yoruldukçada davula geçiyordum...

Yine benim davulda olduğum bir programda, hemen yanımda bas gitar çalan ağabeyim başıyla kulisi işaret etti. Sonra kulağıma eğilip "kuliste İsmail ağabey var" dedi. Hani şu boyum gitardan bile kısayken bana gitar çalmayı öğretmek isteyen İsmail ağabey. Kendisi uzun yıllar önce bizim muhitten taşınmış olduğundan, benim davul çaldığımdan haberi yoktu. Sonradan anlattıklarına göre, o anlarda kuliste şöyle bir konuşma olmuş.

İsmail ağabey "orkestra sahnede, müzik devam ediyor, davulcu burada sahnede kim var" demiş. Bizim Metin demişler. "Hangi Metin" diye sormuş. Kıvırcık Metin yaa, Ahmet' in kardeşi demişler. "Hadi yaa" demiş. İşte o an kulis kapısı açıldı ve İsmail ağabey sahneye fırladı. Bana bakıp "aaa" dedi ve gülmeye başladık. Benim müzikle uğraşmama, hatta davulcu olmama çok sevinmişti ve bunu taşkınlıkla belli etmişti!

Bütün bunlardan sonra en ilginç olay ise mahallede cereyan etti. Yetenekler hususunda belki de bu yazıya damga vuracak fıkra gibi hadise...

Babam ve annemin dinlemekten öte müzikle yakınlıkları yok! Fakat ağabeyim bir grupla bir salonda bas gitar çalıyor, bense başka grupla başka salonlarda. Ağabeyim kurulu sahneye elini kolunu sallayarak gidiyor ama benim davullar her düğünde kamyonetle bir gidiyor, bir geliyor. Komşularda bu durumu görüyorlar tabii. Mahallemizde Cevat hocamız vardı. Vardı diyorum çünkü geçtiğimiz yaz vefat etti :( Toprağı bol olsun. Kendisi Beykoz ortaokulunda müzik öğretmeniydi ve keman çalardı. Onunda üç çocuğu vardı fakat hiç birisinin müzikle alakası yoktu!

Bir gün Cevat hoca ile babam mahallede karşılaştıklarında, Cevat hoca babama diyorki:

"Yahu ben müzik öğretmeniyim, çocuklarımı müziğe yaklaştırmak için o kadar çabaladım olmadı. Senin müzikle bir alakan yokken iki evladında müziğin içerisinde bu işleri yapıyorlar. Bu nasıl iştir anlamadım. Çok enteresan yahuu, çoookk"!!!