Yeter! Artık yeter!

Uyanırsın! Yeni bir güne; Güneşin ilk ışıkları, huzmeler halinde sızar perdelerin arasından yüzüne. İçinde büyük bir enerji ve hevesle kalkarsın. Yıllardır, yeni bir gün, yeni aydınlıklar derken! Her sabah dalga dalga hevesin kırılır, her duyduğun haberle. Ne enerjin kalır, ne de ümitlerin. İçinde bir şeylerin kırılıp, döküldüğünü hissedersin.

Kahrolursun! Senin, ailenin, çocuklarının ( ve torunlarının) geleceğine dair kurduğun hayaller paramparça!

Yüklenirsin! Elemi en yükseğinden, yüreğinin en derinliğinde.

Bakarsın! Anlamaz bakışlarla konuşanlara. Her kafadan bir ses çıkar. Anlam veremezsin. Bilir bilmez konuşur herkes, fikir yürütürler. Hak, Hukuk diye başlar, hakkı hukuku çiğneye çiğneye kafalarında yargılar, mahkûm ederler!

Şaşırırsın! Bir gün bloglar kapanır, 4 milyon insan mağdur olur bir mahkeme kararı ile. Anlayamazsın! Ne çabuk işlemiştir, hak hukuk.

Beklersin! Sosyal paylaşım sitelerine ya da internete sıra ne zaman gelecek? Diye.

Ağlarsın! Gözaltına alınan gazetecinin yeni kalp ameliyatı olup da fenalaşan, yoğun bakıma alınan eşine. Vicdanın sızlar.

Hatırlarsın! Yitip giden canları. Canlarını ne uğruna verdiklerini, bilmeden ölüme gittiklerini.

Üzülürsün! Zihninde bir dolu soru. Soramazsın! Yazmak istersin. Kâğıda kaleme sarılıp da yazanların halini gördüğünde; Cesaretin kırılır, aklından geçenleri ifade edemez! Söyleyemezsin!

Ürperirsin! Kırılan ümitlerinin, yıkılan hayallerinin peşine düşer, arar bulamazsın!

Korkarsın!

Dinlersin! Yürütmenin, yasamaya müdahale etmediğini. Koşmak istersin giden özgürlüğünün peşinden. Cesaret edemez! Gidemezsin.

Endişelenirsin!

Sen ümitsiz, insanlar ümitsiz!

Günün ışıkları solar, sessiz sessiz!

Düşünürsün!

‘’Korkunun ecele faydası yok’’

İsyan edersin!

YETER! ARTIK YETER!

Ayşen Arslangiray Kura