Yeter Artık Sus Kalbim

"İçimdeki iyilikleri körüklediğin yeter artık şimdi sus kalbim" dedim. Tüm güzel düşüncelerimi bir köşeye attım. İncinmenin ve hayal kırıklığının doruklarında bir başıma kaldım. İnsanlığa küskün ve feleğe isyankar bir vaziyette hayatı izliyorum. 

"Beklediklerimi başkalarına verdim, ama onlardan aynı tepkiyi göremedim" derken "yeterr artık sus kalbim" diktesi ile yüreğimin üstüne gidiyorum. İyilik havarisi olup ortağa düştüğün yeter. "Tüm kapılar yüzüne kapanmışken sen de herkes gibi biri neden olmuyorsun?" sözüyle avutum kendimi.

Mutluluk ve huzur için son bir kaç yıldır bu kadar çaba sarf etmemiştim. Beni gerçekten sevenleri saymaya çalıştım ancak bir elin beş parmağı kadar bile insan bulamadım. Borçlandığım ve hastalandığım bugünlerde bir başıma ve minnetsiz yaşamak istiyorum. "Yeter artık Sus kalbim; artık kimseden sana fayda yok"

Becerilerimin haddi hesabı yok, ancak insanlar aldanmayı seçiyorlar, ucuz ve bedelsiz işleri önemsemiyorlar. Benim karşılıksız sunduklarımdan daha bayağı işlere tonlarca para döküyorlar.
"Şimdi, yeter artık sus kalbim bunun adını söyle de öyle konuş"  Madem sana ihtyaçları yok, ne kimsenin ayağına git ne de kimseden medet um.

Evet "sen varsan dünya var, sen yoksa dünyanın ne anlamı var". O yüzden  yeter artık  sus kalbim ve sahibine dön, ondan iste, ona yalvar, onun dergahında diz çök ve ağla.