Yeter ki

Yokluğunun;
Dayanılmaz fırtınasıdır,
Hamur gibi yoğurur beni.
Duygularım
Delik deşik.
Zaman,
Acı acı güler halime.
Yalnızlığın;
Emsalsiz zaferi var
Üzerimde.

Bu kıyılarda,
Eller cepte gezen
Ben miyim.
Her gördüğüm,
Çaresizliğin
Asık siması.
Tek korkum;
Bu anlamsız yaşamaktan.
Toprak olayım,
Böcek olayım,
Karınca olayım.
Yeter ki,
Kurtulayım bu aşktan....