Yetişemedim

Küçüktün…

Yüzünde şirin gülümsemenle, bana doğru emekliyordun

Yüzüme baktın, ellerimi tuttun

Ayağa kalktın,

Dengesizce duruyordun

Ellerini bırakamadım

Bıraksam düşerdin

Hem zaman lazımdı, hem zamana düşmandım

Paytak paytak yürümeyi öğrendin

Konuşmayı…

“Bırakma ellerimi” diyordu kalbin

“Beraber yürüyelim”

“Tamam” dedim

Bende bebek adımları atıyordum seninle

Sonra kalbinden değil beyninden konuşmayı öğrendin

Eskisi gibi hükmedemiyordu ağzını yüreğin

 Aklına geleni çatır, çatır söyledin

Kırdık birbirimizi

Ben yorgun bitkindim

Acelen vardı senin

“Koşmam gerek” dedin, koşmak istedin

Koşmalıydın haklıydın hak verdim  

Öyle hızlı koşuyordun ki

Ben düştüm

Nefes nefeseydim, arkanda kaldım ben, yetişemedim

Bir an duraladın

“Koş”  dedim” sakın durma sen koş”

Sen gittin

Gözyaşlarım ıslattı toprağı

Gözyaşlarımı silecekti

Koyup göğsüme başını ağlayacaktı

Kırışık yanaklarımı dokunup öpecekti o benim dedim

Şimdi…

Uzaklardan el sallıyorum sana

Düştüğüm yerdeyim

Gözlerim buğulu hayal meyal aklımdasın

Mutlu ol sen ben iyiyim

Sen bana beni sevdiğini hissettirendin

Şimdi saatin küçük çubuğu dördü gösteriyor

Hani hayatı uykuya bıraktığımız zamanlar

“Adele”  kulaklarımda "Love song" çalıyor

Acaba Adele şu şarkıdaki sesler kadar iyi anlaşabiliyor mudur sevgilisiyle?

Gözlerim daldı gitti masamdaki muma

Kahve suyu koydum kendime

Evet çok kahve içiyorum

Ne yapayım

Uykusuzluk senden bana yadigar artık

Yalnızım

Yanına uzanıp uyumanın hayalini kuruyorum

Geçmiyor mu zaman?

Yoksa ben mi onu sıkı sıkı tutuyorum?

İkisi de aynı mı?

Hala koşuyor musun sen?

Şöyle oturup biraz dinlensen

Conca buika bu kısmını çok iyi söylemiş şarkının

Seni özledim

Kahveye inat uyusam mı acaba?

Rüyama gelecek misin?