Yetmez mi?

Şu hale bir bakın.
Birbirine bu kadar acımasızca muhalefet yapan, dahası bunu kardeş kavgasına dönüştüren başka bir ülke var mı?
Birbirinin kuyusunu kazan, uçurumlardan aşağı yuvarlamak isteyen.
Hatta idam sehpasında iskemlesine tekme vurmayı bir iş zanneden.
Sonra da ardından koca koca sevgi sözcükleri sıralayan…
Birbirini sevebilmek için binlerce sebep varken, sevmemek için kırk dereden su getiren bir başka toplum var mı?
Ortada birbirimize bu kadar kastedecek ne var ki?
Aynı değerleri taşıyoruz.
Aynı havayı teneffüs ediyoruz.
Aynı değerler üzerine kader birliği yapmışız.
Ne vardı bu kadar kavgacı toplum olmaya?
Oysa en fazla yüz yıl sonra bugün yaşayanların hiçbirisi olmayacak.
Arkadan gelenler mezarlarında olanları kavgacılıklarıyla hatırlayacaklar.
Eğer mezarlarına tekme atılan değil, gül ekilen insanlar olmak isteniyorsa bugün yaşayanlar bunu değiştirmeli, arkalarından dostluklarıyla hatırlanacak şeyler bırakmalıdırlar..
Bakın size bir öykü anlatayım;

Eski zamanların dondurucu bir kışından bütün hayvanlar çok etkilenmiş, büyük kayıplar vermişler.Ama en çok kayıp veren kirpilermiş. Çünkü onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok, kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri, okları var. Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi toplanmış, çözüm aramaya başlamışlar. Tartışa tartışa, nihayet gece olunca tüm kirpilerin bir araya toplanmasına, birbirlerine yakın durarak geceyi geçirmelerine karar verilmiş. Böylece kirpiler birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak, aralarındaki hava akımını önleyerek donmaktan kurtulacaklarmış. İlk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını görmüşler.Ama başka bir problem çıkmış ortaya.Üşüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından yaralanmalar gerçekleşmiş. Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuşlar ama bu seferde donmalar meydana gelmiş.
Ne var ki, her gece kah uzaklaşa kah yakınlaşa, deneye yanıla birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayı öğrenmişler.

Elimizi şakağımıza koyup, kirpiler kadar olmayacak mıyız diyerek bir düşünelim?
Halbuki biz insanız.
Eğer onlar kadar olamazsak önümüzdeki mevsimlerde daha çok zayiat veririz.
Veriyoruz da.
Bu kadar zayiat verdiğimiz yetmedi mi?
Bizim birbirimize diken batırdığımız yerde düşmanlarımız üzerimize bomba atmazlar mı? Vatandaş olarak her iki taraftan da ezilen olmaktan bıktık artık.