Yılbaşı partisine gidiyorum.

En pahalı, en markalı ve en kırmızı elbiseyi büyük bir mutlulukla üzerine geçirdi. İnce parlak çoraplarını ve elbisenin kumaşından özel olarak yapılmış olan topuklu ayakkabılarını giydi. Uzun süre pırlanta takılarımı taksa yoksa altın rengi takıları mı taksa diye düşündü. Pırlanta takımda karar verdi. Elbise zaten gözalıcıydı. Takılar sade olsada olurdu. Siyah bolerosunu ve kırmızı, orjinal çantasını, özel yapılmış dirseklerine kadar olan eldivenlerini aldı. Aynada son kez saçlarına ve makyajına baktı. Harika görünüyordu. Dışarıdan gelen korna sesiyle kendine geldi ve hemen güvenli adımlarla kapıya yöneldi. Cep telefonu çalıyordu. Açtı...

Açtım. Sabahın yedisi ve ben servisi kaçırmak üzereyim. Servis şoförü '' Ben dönüp gelene kadar yetişebilir misin? '' diye soruyor. Ne demek uçarım bile. Uyku sersemi nasıl hazırlandım, nasıl durağa yetiştim anlamadım bile. Ne güzel rüya görüyordum diye söylendim kendi kendime.

Bir yılbaşı çılgınlığıdır gidiyor. Sanırsınız ki, yılbaşı gecesi saat onikide sihirli bir değnek herkesin hayatını değiştirecek. Herkes ömür boyu pembe bir dünyada mutlu, mesut yaşayacak. Tabi ki öyle olmuyor. Öyle olmadığını ertesi gün yani yeni yılın ilk dakikalarında anlıyoruz. Bir kalkıyoruz ki, ev aynı ev, aynı yüzler, arkadaşlar aynı hatta çoğu akşamdan kalma, mideler fena, yüzler ekşi, başağrısı da cabası...Yani tabiki diğer sabahlardan farklı oluyor. Fakat farkları bu kadar. Faturalar, ödemeler, kiralar, taksitler kısacası sorunlar hep aynı. Değişen birşey yok.

Ertesi gün kime sorsanız yılbaşının harika geçtiğinden söz eder. Nasıl bir kandırmacadır bu böyle anlayamıyorum. Yıllardır aynı teraneleri dinler dururuz. Yılbaşı öncesi hazırlık faslı, yılbaşı sonrası harika hikayeler faslı...

Mesela her yıl Kiribatı adası yerlileri hepimizden önce yeni yıla giriyor. Onlarda değişen birşey görüyor musunuz? Yok değil mi? O halde bizim de hayatımız değişmeyecek arkadaşlar. Boşuna ümitlenmeyelim.