Yıldızlara bakmak..

Şehir hayatı insanın gökyüzü ile olan bağlantısını kesiyor adeta..

İş güç, sorunlar, ilgiler, ilişkiler.. hepsi yeryüzüyle ilgili. Bu yüzden daima başımız öne eğik; gözlerimiz yere bakıyor.

Tepemizin üzerindeki sonsuz gökyüzüne bir kere başımızı kaldırıp bakmıyoruz bile..

Tatiller gökyüzünü de keşfettiğimiz zamanlar oluyor.

Deniz kıyısında kumlara oturup dalgaları dinlerken, gökyüzünün kandilleri olan yıldızlara bakıyorsunuz.

Çünkü, şehirlerdeki "ışık kirliliği" yok buralarda; beton sütresi de yok..

Sonsuzluğu, Yaratılış mucizesini, Kudreti ilahiyi o zaman daha iyi anlıyorsunuz..

İnsan havsalasının alamayacağı kadar çok, ışıl ışıl yıldızlar..

"Yıldızlara bakmak", tıpkı namaz kılmak gibi, oruç tutmak gibi bir kulluk görevidir bence..

Alemlerin rabbi olan Allah Kuranda insanı gökyüzünü incelemeye, yıldızlara bakmaya davet eder.

O mükemmelliği görmesini ve Yaratanını daha iyi tanımasını ister:

""O, biri diğeriyle 'tam bir uyum' (mutabakat) içinde yedi gök yaratmış olandır. Rahman'ın yaratmasında hiçbir 'çelişki ve uygunsuzluk' göremezsin. İşte gözü(nü) çevirip-gezdir; herhangi bir çatlaklık (bozukluk ve çarpıklık) görüyor musun? Sonra gözünü iki kere daha çevirip-gezdir; o göz umudunu kesmişbir halde bitkin olarak sana dönecektir." (Mülk Suresi, 3-4)

Bu ayetlerden anlaşılması gereken nedir;insanın yıldızlara bakmasının bir ibadet olduğu..

Yanılmıyorsam Behcet Necatigil'in yazdığı bir radyo oyunu vardır;adı "Yıldızlara bakmak" olan.

Orada da, yıldızlara bakmadan geçirilen bir ömrün ne kadar "boş" olduğuna vurgu yapılır..

Bir hafta kadar İzmirin Gümüldür beldesinde tatildeydim

Mehtabın olmadığı akşamlarda yıldızları seyrettim.

Baktıkça o mükemmelliği, o intizamı içime çektim..

Kafam, ruhum ve bedenim birlikte dinlendi..

Hem tatil yaptım, hem ibadet ettim..

Çünkü yıldızlara baktım..!