Yıldızlardan toprağa

Ölü duygular beni aşağı karanlığa çekiyor,  senin ruhun beni dondurdu böylece uzaklaştım senden.

Hep bir ışık aradım senden sonra,  yaz sıcağında üşüyen bu adam artık seni duyamıyor

Çığlığım ve sana olan bağlılığım koptu, artık uyanıyorum yavaş yavaş bu düşten…

Gülüşümü çaldın, yolumun üstünde cam kırıkları ayaklarım yenik, tükenmişlik kaderim

Biliyorum sende mutlu değilsin ama aşk bir savaş zafere an kala buhar oluşun yıkımın başlangıcı

Beni yakaladığın gün, ışığa doğru beni davet edişin, garip bir şaşırma heyecan dalgası birde gözlerin

Evet saplantısın, beynimin içindeki kıymık, ömrümün saniyesine yapışmış kutsal resim...

Artık düşmem lazım yıldızlarla dolu gökyüzünden, toprağa doğru acı hissi yalnızlık yinede yürümeliyim

Hayal ayakta yıkıyor adamı, büyük bir aşk olabilirdi mükemmel  bir hayat…