Yıldönümü (2)

bir yıldönümü daha
sensiz geçen sen
sensiz geçen senli bir yıl daha
bir ömür sığarmış bir merhabaya
binlerce merhaba
bir merhabanı doldurmazmış asıl
iklimler boyu sıyrılıyorum ömrümden
ve ömür denen dilekler akıyor bileklerimden
her dilek sana akarmış
ve ayazında ısınırmış ellerim
yıldönümünde baharlarımın...
ve gene sensizlik nöbetleri tutuyorum
geceler soğuk
geceler acımasız
ve derin kesikler sırtımda
yokluğunda bıraktığın hergüne...
bugün yıldönümü
yıllar dökülüyor sensizlikle avuçlarıma
kan kırmızılarım bulanıyor
ben gene maviyim aslında
düşlerde de olsa...
bak yine saatler çağırıyor yalnızlığımı
ki sen
yalnızlığımın en yalın hali
bugün yıldönümü karanlığımın
hasret tohumları dört yanım
karanlık en çok sen oluyor
sen kokuyor gölgeler
düşleri yüreğinde bir çocuk ağlıyor
aşka çarpmış yüreğini
gözlerinden sen akıyor,
bu son kadeh sensizliğe
son ayyaş narasıdır kimliksizliğimin
kadehler en çok sana doluyor
dolmalı sonuna kadar
bugün yıldönümü
yıllarda dönüyor işte
kim bilir belki sende...