Yıldönümü

15 Ekim 2010’du... Yer; Asmalı Mescit önce Hardal sonra Babylon’du. Kırmızı kalpli balon aldı. Sigarayla patlattım. İstiklal caddesinde ordan oraya koşturduk... Nevizade'ye gittik... İlk fotoğraflarımızı çektik. O zaman saçları kısaydı.

Ertesi sabah oldu... O’nun mesajıyla uyandım.”günaydın ne yapalım bugün?”İlk gittiğimiz yer Limonlu bahçe'ydi. Kırmızı tişörtü bej yeleği vardı. Bir de büyük parlak gözleri...
 
İklimimiz belli olmadı hiç... ne zaman sakin ne zaman fırtınalı bilemedik. Bazen aile olduk... bazen yabancı... İnişlerimiz çıkışlarımız çoktu... Tecrübelere dayandırılamadı. Hayatımız değişti birlikte... hayata bakışlarımız da..

15 Ekim 2011 oldu... 1 yıl doldu. Boğazım şiş, üşüme terleme birlikte. Değil evden, yorganın altından üstüne çıkmam imkansız. O geliyor bana... yanında çikolatalı pasta, roze şarap, ateş düşürücü ve C vitamini..
 
Onun için zorluyorum kendimi... çaktırmadan... tüm gücümü topluyorum...”hadi pastayı keselim, ama kahve içelim yanında” ..  1 tane mum yakıyoruz.. 2 tane maytap... dilek tutuyoruz.. Üflüyoruz.. Sarılıyoruz..
 
Yarım saat geçmiyor... Titreme nöbeti geliyor... apar topar hastaneye gidiyoruz.. Başımda bekliyor, benimle doktoru dinliyor, ilaçlarımı alıyor, çorba yapıyor, başımı okşuyor.
 
1 yıl sonra anlıyorum. “1”olduğumuzu..
 
www.yaseminsol.com