Yılın ilk delikanlısı

Yine bir mucize için sabahın erken saatinde yollardaydım. Ancak bu kez telaşlı değildim, herşey planlıydı; bebeğimiz sezaryenle doğacaktı. Bir saat tahminimiz vardı ve her şey düzenli olarak ilerliyordu.

Rabia Hanım ile hiç tanışmamıştık. Bir arkadaşları, onlara doğum fotoğrafları armağan etmek istemişti. Ne kadar şık ve güzel bir düşünceydi altın takmak yerine fotoğraf takmak :) Her zamanki gibi hastanenin acil girişinde onları beklemeye başladım. Rabia Hanım, kırmızı elbisesi ve yüzündeki tebessümü ile geldiğinde çok şaşırdım; hiç hamile gibi değildi. Sadece önde biraz çıkıntı vardı, hepsi bu... İnanılmaz enerjik ve neşeliydi. Nasıl olmasın ki, birazdan minik mucizlerine kavuşacaklardı.

Prosedürler bildik şekilde devam etti. Ben alışmıştım artık ama tabi ki onlar için herşey ilk defa karşılaştıkları garip şeylerdi. Rabia Hanım, kolunda serumuyla yürüyerek ameliyathaneye giderken o sıcak gülücükleri hâlâ yüzünde asılıydı. Ameliyathanenin otomatik kapısı kapanıp da Rabia Hanım görünmez olunca dışarıda bekleyenler için eziyetli saatler başladı. O anda havada süzülen duygular o kadar karmaşıktı ki; korku, merak, endişe, sevgi, tedirginlik, sabırsızlık... Bütün duygular bir yumak olmuş, dualarla karışmıştı.

Ve nihayet saat 9'u geçerken Uzay bebek bize merhaba dedi. Rabia Hanım, epiduralli olduğu için ilk anından itibaren bebeğini gördü, öptü, kokladı. Oğluna ilk hediyesi, bir annenin sıcacık busesi ve mutluluk gözyaşları oldu. Yarım saat sonra kapının önündeki duygu bulutu dağılmış, yerini mutluluk ve sevgiye bırakmıştı. Yüzler şimdi gülüyordu. Nasıl gülmesin, minik mucizeleri gerçekleşmişti.

Uzay bebek, benim için 2012 yılının ilk delikanlısıdır. 2012 yılında girdiğim bütün doğumlarda hep kız bebeklerle selamlaştım, onlarla yeniden doğdum. Uzay, 2012'deki ilk oğlumdu... Hoşgeldin Uzay, adın gibi sonsuz ol...


Özlem Dağ-Doğum Fotoğrafçısı

İletişim: ozlem3@gmail.com