Yılkı Atı

Geçen gece geç saatlerde kitabıma dalmış, uykuyu beklerken, dışarıdan gelen seslere kulak kesildim.

Sanki, belirli aralıklarla asfaltın üzerine bir metal ile düzenli olarak vuruluyordu.

''Bu saatte neyin nesi bu?'' diyerek kalkıp balkonun kapısını açtım.

İki at, arka bahçedeki garajın kapısının yanına kadar gelmiş, hiçbir şeye aldırmadan yandaki boş arsadaki otları keyifle midelerine indiriyorlardı.

Hemen fotoğraf makinemi alıp resimlerini çektim. Onlar ise varlığımdan en ufacık da olsa bir rahatsızlık bile duymadan otlamaya devam ettiler.

Sabah uyandığımda ise, ta ki mahallenin çöpçüsü emaneti yerden kaldırana kadar, asfaltın üzerinde bana bıraktıkları mesajın bütün ihtişamı ile durduğunu 'gözlemledim'.

Adalarda 'yılkı atları' vardır.

Yazın turistin bol olduğu zamanlarda faytona koşulan atlar, sırtlarından para kazanılıyor diye 'sahip'lerince yine iyi-kötü beslenirlerken, kışın işin gücün olmadığı günlerde ise, adanın tepelerine salınırlar.

Bir nevi mevsimlik işçilik.

Zavallı atlar özgür olduklarını sansalar da aslında, masraf çıkartmasın da kendi kendilerini besleyebilsinler, 'işveren'e de yük olmasınlar diye bütün kış adada zorunlu yalnızlığa mahkum edilmişlerdir.

Gece yarısı kapıma gelenler ise, adalardaki yılkı atlarının soydaşları, bizim köyün çingenelerinin atlarıydılar.

Bizim köydekiler, adadakilerden farklı olarak yaz kış, mevsim farkı da olmaksızın, daimi yılkı atı kadrosundadır ve her daim de otlarını taşın toprağın arasından çıkartmakla mükelleftirler.

Bir yerde, ekmeğini taştan çıkartan emekçi insanın, toynaklılar familyası için geçerli hali.

Sabah hurda topladıkları arabaya koşulur, akşam da saldım çayıra mevlam kayıra pozisyonunda nerede bir ot görseler oraya giderler.

Ancak bu günler bile gelecek ile kıyaslandığında yine de onlar için iyi sayılabilir. Gelen gün gideni maalesef aratacak gibidir.

Yakında köyde de her yer apartman olacağından, 'fıtratlarında' da olan durum ne yazık ki de başlarına gelecek gibidir. 

Emekliliğin keyfini süremeden, sömürülecek emekleri kalmadığı anda, hayata erken bir veda...