Yıllar ne de çabuk geçiyor

Değer mi insanların birbirini kırmasına,  

Sevgiyi bozuk bir para gibi harcamaya,  

Dostluklara gölge düşürmeye,  

Yaşamı cam gibi kırıp toz etmeye,  

Düzeni, düzensizliğe çevirmeye,  

Huzuru, huzursuzluğa mahkûm etmeye,  

İnsanı insana düşman etmeye değer mi?  

Güneş her gün aynı tazelikte doğuyor,  

Denizler içine attığımız bunca pisliği her gün temizliyor,  

Deldiğimiz ozon deliğini hava hızla onarıyor,  

Kuşlar her gün havada aynı mutlulukla uçuyor,  

Her mevsim doğa başka bir giysisini giyiyor,  

Tüm canlılar sevgiye, mutluluğa aynı hızla koşuyor…  

Ama insanlar ne yapıyor?  

Pandora’nın kutusundaki umudun peşine takılmışlar,  

Sevgisizliği, mutsuzluğu, yarınsızlığı paylaşıyorlar…  

Bugün benim doğum günüm…  

Ben ise her yıl bugün biraz daha zenginleştiğimi duyumsayarak yaşamı içiyorum…  

Her yıl dostlarım artarak beni zenginleştiriyor…  

Pandora’nın kutusunda kalan umut orada dursun diyorum…  

Sevgi çemberim, mutluluk çemberim her yıl daha da genişliyor…  

Hayırlı günlerim çoğalıyor, hayırsız günlerim azalıyor…  

Dostlar sonsuz teşekkürler beni anımsadığınız ve zenginleştirdiğiniz için…  

Sevgilerimle, aydınlık yollarda,  

Atatürk’ün açtığı yollarda ufkun ötesine birlikte gidebilmek için…