Yılmaz Erdoğan ve Beşiktaş.

İkibin yılıydı sanırım, herşeyi istatistikleriyle takip eden Beşiktaşlıların yılı tam çıkartabilmeleri için söyleyeyim, numaralıda yanımda oturan adamın fırlayarak hakemin kafasına arkadan geçirdiği yıldı. Neyse işte o yıl ''Nasılsa numaralıda yerim var kardeşim ben de o halde Avrupalılar gibi maça son beş dakikada girerim'' yapmıştım. 

Artık ezberlediğim koordinatlardaki yerime gidiyordum. Kimsenin ayağına falan basmayayım diye de gözüm yerde. Yerim olması gerektiğini düşündüğüm koltuğun önüne geldiğimde kafamı kaldırmadan anladım ki benim yerime birisi oturmuş. Vakayi adiyeden olduğu için başım önde uyardım. ''Birader yanlış yere oturmuşsunuz''. ''Kusura bakma'' dedi, ''Boş diye oturmuştum, şimdi kalkar yerime geçerim''. Yahu ses tanıdık ama kim? 

Sonunda kaldırdım kafamı, 'Yılmaz Erdoğan'. Bu sefer ben ''Kusura bakmayın Yılmaz bey tanıyamadım, oturun farketmez ben arkadaşların yanına giderim'' derken, oturduğu koltuğu poposuyla bir sol bir sağ yaparak sildi ve bana gülümseyerek ''Artık insanlara Yılmaz benim kankamdır, ben maça gitmeden gider koltuğumu temizler hem de ısıtır'' diye anlatabilirsiniz' dedi ve gülümseyerek alt tarafa doğru gitti.