Yine de gelir miydin?

Yine bir kayık sevdasında kulağıma fısıldamıştın ya sevgili, sensiz bu derya, sensiz bu dünya zindan gelir bana...
Bana ölüm, sana yaşamak
Sana cennet, bana cehennem düşse yine de gelir miydin?
Yine de fısıldar mıydın kulağıma...
Yorgunum sevgili! Üzerimde nedenini bilmediğim gereksiz bir sıkıntı, ayaklarımda tüm yılların ağırlığı ve her yanım üşüyor...
En yakın dostuma, deryama uğruyamadım bugün biliyor musun?
Merak edip, evimin duvarına masmavi saçlarıyla dokundu, defalarca usanmadan, hergün olduğu gibi bekliyordu beni yine...
Sinirlenip, dağa taşa savurmuş saçlarını, ağlarken incitmiş gemileri...
Beni seven, beni olduğum gibi kabul eden yokluğumda fırtılar kopartan bir yarim var.
Artık yaşamıyorum...
Terk edilmiş bir gecekondu gibi her yanım virane olmuş, pas tutmuş...
Herşeye rağmen...
Yine de gelir miydin?
Yine de uğrarmıydın gecekonduma...
Yine de fısıldarmıydın kulağıma
Ben seni hep yarınlar için sevmiştim, yarınlar için kenetlenmiştim...
Ve yarınlar için tutmuştum bu viraneyi.
Birgün yaşlanacak,
Birgün hesapta yokken kaybolacak güzelliğinden sonraki halini, sonraki seni sevmiştim...
Öyle hayal etmiştim...
"Yanılmışım"