Yine dost ve dostluk üzerine

Bugünlerde emekli general Şair ve yazar kadim dostum Fazıl Bayraktar'ın bana lütfedip gönderdiği PAŞA PINARI adını taşıyan DÖRTLEMELER kitabını keyifle okuyorum.Daha önce de uzunca bir tanıtım yazısını yazmıştım. "Öylesi-Böylesi" dostlar için şu dörtlü günü oya gibi nakış nakış işleyerek bizlere sunuyor:

Kimi var, dost sanırsın; tekerine taş koyar,

Kimi var, candan geçip dost yoluna baş koyar,

Kimi vanr, milyardendir, dost zırnık koklatmaz,

Kimi var, kendisi aç, dost önüne aş koyar.

İlim ve irfan ocağı halkımız arasında bilinen birkaç söz de şöyledir:

Dost ağlatır, düşman güldürür,

Dost başa bakar, düşman ayağa.

Dost kara günde belli olur.

Dost ile ye, iç, lakin alış-veriş yapma.

Günlük takvim yapraklarından alıp defterime yazdığım bir söz daha vardır ki, anlamanı yazsan koca bir kitabı kaplar. Dostluk iki yürek arasında akan bir nehir gibidir. Gittiği yeri de temizler, geldiği yeri de...

Söze fazla uzatmadan ve eğip bükmeden sözlerime DOSTLUK üzerine yazdığım bir dörtlüğümle bağlamak istiyorum.

En sadık dost bize, toprak gibidir

Yücedir, azizdir, bayrak gibidir,

Boşa değil, "Eski dost düşman olmaz"

Dalında yemyeşil yaprak gibidir.

Koca Yunus Emre'de şunları bir şiirinde ozanca vurguluyor anlamlı dizelerinde:

Bir nazarda kalmayalım

Gel dosta gidelim gönül

Hasret ile ölmeyelim

Gel dosta gidelim gönül

Bu dünya olmaz payidar

Ac gözünü canın uyar

Olgıl bana yoldaş uyar

Gel dosta gidelil gönül.

Gerçek erene varalım

Hakkın haberin soralım

Yunus Emre'yi bulalım

Gel dosta gidelim gönül.

Yunus Emre / Yunus'un Dilinden şiirler.Eskişehir- 2007.