Yine mi kadınlar günü?

Yine mi kadınlar günü? Öf ya.. ben sıkıldım bu günlerden! Diyebiliriz. Eli kulağında, 8 martta kutlanmak üzere yine geliyor! Kutlanıyorda ne oluyor sanki? de diyebiliriz.

Ata'mızın bize verdiği haklardan sonra, üzerine eklenenler ne kadar hayata geçti ki sorusuna, verilecek cevap düşündürücüde olabilir. Ama yine de anıyoruz işte!

Zaten diyorlar ki ''hak verilmez alınır''Alın bakalım alabilirseniz! Hala töre cinayetleri işleniyorsa, hala tv lerde kadın konularının içler acısı hali işleniyorsa ve hala bu günler kutlanıp nutuklar atılıyorsa.. Bir şeyler fazla değişmemiş demekki.
Önce kadınlarımız ta çocukluğundan eğitime kavuşacak, anneden babadan sayılmayı, sevilmeyi öğrenecek ve oda hayatında bunun aynısını yapacak güce kavuşacak, sonra onların yetiştirdiği erkek evlatlar, kadınlarına bu hakkı vermesine gerek bile kalmadan, zaten bunun onların hakkı olduğunu bilecekler.

Erkeği dünyaya getiren kadın olmasına rağmen.. ezen yine erkekler oluyor.. Kadınlarına değer vermeyen toplumların kavgaları hiç bitmez, bitmeyecekte..

Eşitlikçi bir toplumda kadınıyla erkeğiyle omuz omuza, aynı haklarda birleşmek dileğiyle.. Böyle bir günde geçen yıl yazdığım bir şiiri ekliyorum.

Bam telinde asılı kalmış kadınlar,
Dokunmaları özlüyordu.
Bir yetim kalmaya görsün istençleri,
İnadına gül kokuyordu.

Sırat köprüsü kalınlığındaki yol,
Aşklarına yol oluyordu.
Tül incesi kadar narin yürekleri,
Arka bahçede ağlıyordu.

Törelere yazılı emirler yemin,
Kurşunlarla siliniyordu.
Maviydi kelebeklerinin renkleri,
Durmadan rengi soluyordu.

Martın sekizi aldatıcı güneşte,
Sanki neyi ısıtıyordu?
Anaydı kara toprağın çocukları,
Anasız kıraç oluyordu.

Kürsülerde sözler kadına giderken,
Kargalar dahil gülüyordu.
Oyunlarda maskeli sahneleri,
Kadınlaramı yazıyordu?

Bu günü duymamış olsun kadınlarımız.
Başları zaten dik duruyordu.
Yazgılarından silinecek kaderi,
Adalettede silinsin istiyordu.