Yine Mi Yoksun?

Yılda bir gün de olsa beni hatırlamanı dilerdim. Bir gün de olsa dudaklarımda sıcaklığını hissetmeyi dilerdim. Evet! bir gün de olsa, yalan da olsa benim olduğunu bilmeyi dilerdim. Ancak, her yıl olduğu gibi yoksun. Nerelerdesin? Her yıl çaldığım bu kapının ardından "kim o?" diye seslenen birisi neden yok? 

Beklemedim mi sanıyorsun seni? Aradığımın farkında değil misin? Yazdığım her satır arasında sen saklıydın. Seni şiirlerimin içerisine hep "gül" olarak ektim, bunu da mı görmedin? Yoksa görmek mi istemedin? Hep taş sektirdim bu derin ve serin suların üzerinde. Ne atılan taşları farkettin, ne de suda oluşan halelerin güzelliğini. Değil mi? 

Seni hep yalnız gördüm. Ve yalnızlığa balıklama dalışlarını izledim uzaktan. Çünkü sen yalnızdın ve yalnız olmayı seviyordun. Ben de seni. Yanına yaklaşacak cesaretim yoktu. Bunu bildiğin halde yaklaştırmadın kendine. Kendini de, beni de yalnızlığa ittin. Böyle yazılarda, şiirlerde, satır aralarında kaldı aşkımız. 

Yine de seni sevdiğimi bilmeni isterim, uzaktan da olsa. Bak artık satır arasına koymadım bu sefer. Belki sende kırarsın kabuğunu da, açılırsın bu derin sulara. Uyanırsın belki bir adım ötendeki aşka. Bekliyorum seni, bekliyorum uzakları yakın etmeni. Bekliyorum gülen gözlerini, evreni kuşatacak sözlerini...