Yine Yandı Yürekler

 

Kökleri bir türlü kurutulamayan teröristlerce kurulan tuzağa düşen 4 kahraman askerimizin şehit düştüğü haberi yüreklerimizi dağladı. Günün güzelliğini hüzne boğdu.

 

Sabahın serinliğinde kahvaltı sofrasında güneşin evimin pencerelerine yansımasını beklerken, bir yandan sıcacık çayımı yudumluyordum. Kulağıma televizyondan gelen acı bir haber bir anda keyfimi kaçırdı. 

 

Hanım sunucu üzgün yüz ifadesiyle diyordu ki: "Batman'ın Gercüş ilçesinde bugün saat 06.00 sıralarında güvenlik güçlerinin yürüttüğü operasyon sırasında zırhlı askeri araç geçerken, PKK'lı teröristler yola tuzakladıkları el yapımı patlayıcıyı uzaktan kumandayla infilak ettirdi. Patlamada, ilk belirlemelere göre 4 asker şehit oldu, 5 asker de yaralandı. Saldırının ardından bölgeye takviye güvenlik güçleri ve ambulanslar sevk edildi. Yaralı 5 asker hastaneye kaldırıldı. Tedaviye alınan yaralılardan 3'ünün sağlık durumunun ağır olduğu belirtildi."

 

Sunucu hanım, yüz ifadesini değiştirdi, başka bir habere geçti. Ama benim boğazımdan çay yudumları geçemedi. 

 

Yine mi yandı yürekler" dedim öfkeye kapıldım. Evimde kim varsa, hepimizin ağzındaki şeker tadı bozuldu. Yüreğimizi acıya gark etti. Kederdeyiz, yastayız.

 

Kasti yapılır gibi, koca devletimizle, milletimizle alay edilir gibi olmadık yerden çıkan otlar gibi, kayalık yerlerde ürüyorlar bu  teröristler. 

 

 Bir ülkenin ordusuyla göğüs göğüse savaşsaydık, Mehmetçiklerimizin azimli cesaretleriyle çoktan düşmanı alt edivermiştik. Bunlar ayrık oto gibiler bir yerde haklasanız, kurutsanız, öte yandan yeniden yeşeriyorlar. 

 

Henüz hayatlarının baharında, meyve vermeye durmuş fidanlar acımasızlarca çatır çatır kırılıyor ve biz iki dakikalık haber aktarımıyla bu olayı duyup üzülmekle kalıyoruz. Terörü lanetlemekle de kurutamadık, askerimizin cengaverliği ile durutamadık. 

 

Bir avuç kadarlar denildi hep; 40 seneye yakındır neredeyse bir ordu askerimizi hayattan kopardılar ve biz arkalarından gün boyu konuştuk durduk. Oysa ana baba ocaklarındaki ateş hiç sönmedi, hep ısısı sıcak. Anaların yürekleri yasta, gözleri kuzucuklarına kavuşmak için ahiret yolunu gözlemekte.

 

Evet bu sabah Batman'da yol yapım çalışmasının güvenliğini sağlayan askeri aracın geçişi sırasında el yapımı patlayıcının infilak etmesi sonucu 4 asker şehit oldu, 5 asker de yaralandı.

Maalesef Yine yandı ana baba yürekleri, dağlandı gelecekleri. Henüz hayatlarının baharında gencecik bedenler yine toprağa düştü.Kelimeler boğazımızda düğümlü, gözlerimiz buğulu.

 

Ne zaman bitecek bu kin, ne zaman duracak bu kan, genç yiğitler ne zaman muratlarını yaşayacak? Analar, babalar, kardeşler umutlarını söndürüp perişan oluyor. Niçin? Savaşta mıyız? Hayır, üç beş ciğeri beş para etmez çapulcu için dağlanıyor yüreklerimiz. 

 

Ateş düştüğü yeri yakıyor, ama o ateşin dumanı hepimizin genzini acıtıyor, benzini solduruyor.

Artık yeter demeliyiz, bu kaçıncı kışımız, daha üşüyecek miyiz?

Gayri bin bir emekle ve umutla büyüttüğümüz çocuklarımız pisliklerin saçtığı mikroplarla kırılmasın.

 

Biz vatanımızı oğullarımızla, kızlarımızla birlikte onların cıvıltılarıyla güzelleştirmek istiyoruz. Artık yeter! Artık gerçekten yeter, daha ne yapılacaksa yapılsın, şu şu terör illeti bitirilsin artık! 

 

Anaların sabrı taştı, yürekleri acıdan taşlaştı.

İnsan ne diyeceğini bilemiyor gerçekten. Huzurla içilecek bir bardak çaya hasret kalır olduk. Gazetelerden, televizyonlardan kan damlıyor. Artık yeter!

 

Bu acıları dindirmek için, bu yürek yangınlarını söndürmek için, çay yerine lütfen ne içiyorsanız bana da verin.

 

Şehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Yaralılara acil  şifalar diliyorum. Cennet mekanında huzur bulsunlar, mutlu olsunlar. Ailelerine ve tüm ülkeme başsağlığı ve sabırlar diliyorum. Her zaman barışa destek olmayı düşünüyorum. Çünkü dünya savaşlarla güzel değil. 

 

Ayfer AYTAÇ - ayferaytac.com