Yine yürekler yandı, yine ocaklar söndü... yine ateş düştüğü yeri yaktı

Sevgili arkadaşlar,

Bügün güne yine acı haberlerle uyandık. Günaydın diyemedik, gün kapkaranlık, gün acı, annelerin yürekleri yanmış, alevleri söndürecek ne bir söz ne de teselli edecek sözcükler var... Hiç bir şey yetmez yürekteki yangını söndürmeye... Hiç bir acı evlat acısından acı olamaz sanırım... Yine yüreklerimiz kan ağladı ama gerçek şu ki yine herzamanki gibi ateş düştüğü yeri yaktı.

Bu savaşa bu düşmanlığa bir son verilmeli, hani hepimiz kardeştik. Kardeşlik nerede? En önemlisi insanlık diye birşey kalmış mı kişilerin vicdanlarının derinliklerinde, gece nasıl rahat yatıyorlar acaba?  küçücük çocukların ne günahı vardı? Neden bu kadar acımasız bir dünyada  bunca canlar yitip gitmekte? Yaşamak için direnirken, ölüm için savaşmak niye?

Sen rahat uyu ASKERİM, ŞEHİDİMMM... Sen rahat uyuyacaksın... Belki de gözün arkada bıraktıklarına bakıyorsundur... Nasıl gözün arkada kalmasın ki? Arkada bıraktıklarının acısı hergün katlanarak artacak... Seni özleyecekler, şimdi sen annenin yüreğinde bitmeyen acı olacaksın, eşinin yüreğinde hep sancısın, çocuğunun içinde de bitmeyen özlem olacaksın ve içindeki hep eksik yanı kalacaksın... Annenin elinde son yazdığın mektup vardır şimdi, gözü yaşlı anacığın geleceğin günün hayalini kurup hangi yemekleri yapacağını bile kararlaştırmıştı oysaki. Eşinin kulağında son söylediğin sözcükler, kucağında senden kalan küçün emanetin olacak, ailen emanetine bakıp bakıp kahrolacak hergün... Yavrun da hep fotoğralarına bakıp "benim babam işte buydu... Bir kahramandı..." diyecek. Geceleri gizli gizli ağlayıp,  senle konuşarak uyucacak belki de.... 

Ama sen bizim şehidimizsin. Senin bu vatan için yaptıklarını bu ülkenin bütün VİCDANLI vatandaşı hiçbir zaman unutmayacak... Fatiha suresiyle birlikte hatırlayacağız her seferinde.... RAHAT UYU EY GÜZEL İNSAN, RAHAT UYU....

BİR DAHA BU TÜR BİR HABER DUYMAMAK ÜMİDİYLE... ARTIK YETER. BUNA BİR DUR DEME SIRASI BİZDE SANIRIM...

Saygı & Sevgilerimle