Yitik bir dönem

Kaybolmus Kusak….

1963 Izmir dogumluyum, ilk , orta, lise ve Universiteyi Izmirde okudum. Lise donemlerim 1977-1980 arasindadir. Ben ve benim kusagim bu donemi cok iyi hatirlar. Sokaklarda catismalarin oldugu, butun sehirdeki duvarlarin sol ve sag goruslu gruplarin yazilari ile dolu oldugu gunlerdi. Bu gruplarin yazilari diger grup tarafindan karalanir ve yenisi yazilirdi. Ogrenci boykotlari, isci boykotlari , fabrika eylemleri ile dolu gunlerdi.

Liseler de ogrenci gruplari arasinda ki kamplasmalar sokak catisamalari bir kabus gibiydi.. Polis iki gruba bolunmustu. Sagci ve solcu polisler. Korku ve sindirilmislik duygusu Ulke gencliginin uzerinde kotu bir kabus gibiydi aileler korku ve endise icerisindeydi hatirlarim annem beni her okula gonderdiginde arkamdan dua ederdi. basima bir sey gelmesin diye… Korku, guvensizlik, her yerde bize ogretilen duyguydu… Ve bunu yasiyorduk. Okulda, televizyonda, basinda ...... Hic bir ugrasimiz yoktu ne spor ne sosyal aktivite nede paylasma…. Herkes birbirinden korkan ve urken olmustu.

12 Eylul 1980 sabahi radyoda calan marslar ve kahramanlik turkuleri ile uyanmistim okul gunuydu, kalktim ve dogruca radyonun sesini duydugum mutfaga gittim. Babam kalkmisti uzerindeki giysiler her gunku is giysileri degildi anlamlandirmaya calsiyordum. Ozel bir gun degildi….Babama sordum ne oluyor diye Ihtilal oldu dedi…. anlamini az cok biliyordum. Duygularim karisikti ulkem icin ne iyi ne kotu diyebiliyordum… Babam da cok fazla bir sey soylemedi bana……

Ayni donem universiteye baslamistim…. Her yer silahli askerler ve askeri araclarla doluydu…Kampuse girerken belediye otobuslerinden indirilip siraya gecirilip, tek kisilik kapidan ustumuz cantalarimiz aranarak sokuluyorduk… Suclular ve sakincalilar gibi….

Girdigimiz anfilerde askerlerle birlikteydik onlar anfini arka siralarina otururdu ellerinde silahlari ve diger savas techizatlariyla…. Boyle idi derslerimiz .....

Korkuyorduk her birimiz sanki sucluyduk, tehlikeliydik 4-5 kisinin bir arada dolasmasi konusmasi sakincaydi…. Askerler yabanciydi bize… Sanki baska bir ulkenin cocuklariydik yada baska bir etnik grup mensubuyduk korkuyorduk…..

Ihtilal lideri her aksam televizyonlarda konusurdu ulkeyi kurtardiklarini anlatirdi.. Bizde siniflarimizdan tanimadigimiz ogrenci arkadaslarimizin adlari okunarak askerler tarafindan hic haber alamadigimz yerlere goturulduklerini gorurduk…. Sonra duyardik ki her biri 4-5 yil rejimi yikmakla suclanip cazalandirilip cazaevlerine atilmislardi….

Korku, korku, korku, guvensizlik, konusamama ….. Etkilerini bizlerde yaslarimiz 30 lara geldiginde gosterdi. Ben ve benim kusagim ulkesi ve kendisi icin hic bir sey yapamadi……

Saygilarimla