Yitik ve sarmaşıklanan yürek

Yitik: aşkın öteki adı benim tarafımdan konan. Bulunup, yitirilen.

Yitik; uğruna gece ayazının buzlaştırdığı yürek, bir istasyonda tren bekleyen naçar.

Gözyaşını yele veren: neden'e neden bulmaya çalışan pir'i faninin son nefesi.

Açlığını unutup, ekmeğini kuşlara atan avare'nin paylaşımı değil mi? aşk.

Aşk; gece ayazıyla içini ısıtan olur da bazen; doğan güneş'e rağmen yüreğini buz kestirendir.

Aşk, gecenin karanlığına ortak eder seni ve gözyaşlarını. Hiç yoktan duvarlarla konuşturandır.

En çok, şiir bu dönemde tüketilir. Hatta şair bile olur aşık. Karalar bir iki serbest dize.

Arkadaşlardan borç alınan üç-otuz para ile ''ince bellide'' birlikte çay içmek aşk'ın yokluk yüzü değil midir? .

Sigara tabiki maltepe. Aşk o zaman aşk'tır.

Çoğu kez siyah-beyaz film aşk. ''Fakir oğlan; fakir kız'' fakir kız dedim. Bilerek söyledim. Zenginlik aşkı tüketmek değil midir?

Film dedik ya, sonu vardı, hüzünle biten; hepsi değilse benim izlediklerim.

Ne zaman şarkı çalsa ayrılığa dair, ''gözüme toz kaçtı'' diye yalanda söyletir aşk.

Ve , şiir'e benzemeyen karalamayı okutur, gecenin bir vakti.

Terkedilişin en koyusuna çekilmiş yürek.

Kendisine arkadaş bulduğu viran bahçe.

Ortak bir kaderin tecellisi.

Yıllar öncesi terkediliş.

Ölümün yalnızlığa terk ettiği viran bahçe,

Kapısında paslı kilit.

Yıllar var ki, gelen olmadı viraneye.

Baykuş hariç.

Belki bir mirasyedi çıkar gelirdi diye bekledi yıllarca.

Ama yok, yıllar önce terkedilişe bırakılmış,

Ve kilitlenmişti kapısı.

Çocuk merakı ile atlardık duvarından.

Kaçan plastik topumuzun peşinden.

Korkmuyor değildik,

Kırdığımız camlar ve örümcek ağı ile kaplanan pervazlardan.

İşte o günlerde ilk kez sahipsizliğin, ''sarmaşıklaştırmaya'' başlayan duvarı ve ağaçlarını farketmiştim.

Bu günlerde ise ''Sarmaşıklaşan Yüreğime'' bir dost eyledim viran bahçeyi.

Dedim ya, ortak bir kaderin tecellisi.

Yıllar öncesi terkediliş.

On yıllar önce.

Yürek bahçesinde kök verdi ''gülizar''.

Neden sonra?

Bir ''şubat ayazında''

Tarumar oldu.

Ve yürek bahçesinde ki, ulu çınar içten içe kurt kemirmesine terk etti kendisini.

Ardından yürek çınarı sarmasıklaştı apansız.

Nefes alamaz oldu.

Bir yandan kurt kemirmesi diğer yanda nefes aldırmayan sarmaşıklaşma.

Dedim ya, ortak bir kaderin tecellisi.

Yıllar öncesi terkediliş.

Aşk çivili yatakta uyumaktır.

Blog resmi http://www.tmresimler.com/img114.htm alınmıştır.