- Kategori
- Doğal Hayat / Çevre
Yitip Gitmeli İnsan İşte Böyle
Yitip Gitmeli İnsan İşte Böyle
Yitip gitmek istedim, bir köy evinin sade, toprak kokan boş bir odasında, deliksiz bir uykuya dalmayı; hiç tanımadığım ve beni hiç tanımayan toprağın insanlarının duruluğunda kaybolmayı...
Yitip gittim bir gece vakti; bir köy evinin bahçesinde sundurmanın altında, sonbaharın ılık yağmuruyla gecenin solgun karanlığında başka bir zamana gittim.
Uyudum sonra hiç tanımadığım bir odada; karanlıkta derenin çağıltısıyla süslendi düşlerim; çevre dağların ve köyün sarmaladığı bir uykuda yitip gittim.
Olmuş çatlamış narlarla beraber çatırdadı katılaşmış benliğim, tane tane döküldüm ve her döküldüğüm yerde, o taşlık arazilerde yeni bir fidana dönüştüm.
Yitip gitmeli insan işte böyle; yitmediğinde; yitiriyor çünkü kendini başka yerlerde...
Yitip gittim bir gece vakti; bir köy evinin bahçesinde sundurmanın altında, sonbaharın ılık yağmuruyla gecenin solgun karanlığında başka bir zamana gittim.
Uyudum sonra hiç tanımadığım bir odada; karanlıkta derenin çağıltısıyla süslendi düşlerim; çevre dağların ve köyün sarmaladığı bir uykuda yitip gittim.
Olmuş çatlamış narlarla beraber çatırdadı katılaşmış benliğim, tane tane döküldüm ve her döküldüğüm yerde, o taşlık arazilerde yeni bir fidana dönüştüm.
Yitip gitmeli insan işte böyle; yitmediğinde; yitiriyor çünkü kendini başka yerlerde...
ixtlan yolculuğu